بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین تناوبی و تداومی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-۱۷ و اینترلوکین-۱۰ در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان: یک مطالعه کار آزمایی بالینی

مقدمه: سرطان پستان از جمله بیماری های التهابی است که بی تحرکی از عوامل بروز آن محسوب می شود و به نظر می رسد فعالیت های ورزشی از طریق برقراری هموستاز و تعدیل التهاب می تواند نقش مهمی در بهبود آن ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر سرمی اینترلوکین-۱۷و اینترلوکین-۱۰ در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد ۴۵ زن یائسه بعد از خاتمه درمان های سرطان پستان (سن: ۹۱/۳± ۲۵/۵۷) به شکل تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MOD) و کنترل قرار گرفتند. تمرینات HIIT و MOD به مدت ۱۲ هفته و سه جلسه در هفته با استفاده از دوچرخه کارسنج انجام شد. شاخص های ترکیب بدنی و بیوشیمیایی ۴۸ ساعت قبل و پس از انجام مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد.  یافته ها: نتایج نشان داد ۱۲ هفته تمرین در گروه HIIT و MOD باعث کاهش معنادار مقادیر اینترلوکین-۱۷ (به ترتیب ۰۰۱/۰p<، ۰۰۴/۰p=) و افزایش معنادار مقادیر اینترلوکین-۱۰ (به ترتیب ۰۰۵/۰p=، ۰۲۷/۰p=) شد. این در حالی بود که تنها در مقادیر اینترلوکین-۱۷ اختلاف معناداری (۰۰۴/۰p=) بین گروه تمرین تناوبی و کنترل مشاهده شد. علاوه بر این اختلاف معناداری بین دو گروه تمرینی در مقادیر اینترلوکین-۱۷ و اینترلوکین-۱۰ مشاهده نشد (۰۵/۰P>). نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات تناوبی با شدت زیاد و تمرینات تداومی با شدت متوسط می تواند از طریق تعدیل عوامل التهابی و ضدالتهابی به عنوان یک عامل موثر در کنار سایر روش های درمانی در بهبود بیماری سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

Interval Training , Continuous Training , Interleukin-۱۷ , Interleukin-۱۰ , Breast Cancer , تمرین تناوبی , تمرین تداومی , اینترلوکین-۱۷ , اینترلوکین-۱۰ , سرطان پستان