حسین حاتمی نژاد - دانشگاه تهران
امیر حسین خادمی - دانشگاه تهران
مسلم ضرغام فرد - دانشگاه تهران

در سده­های اخیر از جمله معضلات ناشی از رشد شتابان شهری می­توان به پیشی گرفتن رشد جمعیت شهرها از سطوح فضاهای خدماتی از جمله فضای سبز شهری و عدم مکان گزینی صحیح آن اشاره نمود. شهر آمل در شمال کشور نیز با وجود پتانسیل محیطی بسیار از عدم تعادل و ناهماهنگی از بعد توزیع مکانی و فضایی کاربری فضای سبز با توجه به مساحت و جمعیت شهر رنج می­برد. لذا این تحقیق با هدف تحلیل کمیت و توزیع مکانی- فضایی پارک­های موجود و تعیین معیارهای موثر بر ارزیابی و مکان­یابی بهینه پارک ها در شهر آمل و ارائه معیارها متناسب و فراگیر به منظور ارزیابی این نوع از کاربری­ها در سطح شهرهای کشور بوده است. جامعه آماری این تحقیق ۳۸۵ نفر از           مراجعه کنندگان به پارک­ها و ۲۰ نفر از کارشناسان آشنا به فضای سبز شهر آمل بوده است. که ابتدا به ارزیابی مکان استقرار پارک های موجود شهری با توزیع پرسشنامه و سپس با استفاده از نرم افزارGIS  اقدام گردیده است. نتایج برآمده از تحلیل پرسشنامه­ها در نرم افزار SPSS و آزمون­های همبستگی اسپیرمن، فی و کرامر و آنوا نشان داده است که که عدم توزیع مناسب پارک های موجود در سطح شهر موجب کاهش رضایت و نیز مراجعات مردمی به پارک­ها گردیده است. تحلیل نتایج حاصل از تحلیل فضایی در نرم افزار GIS نیز نشان داد که الگوی پراکنش فضای سبز شهری شهر آمل در وضع موجود از الگوی مناسب برخوردار نمی­باشد.

تحلیل مکانی, تحلیل فضایی, عدالت اجتماعی, پارک­های درون شهری, آمل