علیرضا مسعودی - دانشجوی مقطع کارشناسی رشته علوم آزمایشگاهی، دانشگاه علوم پزشکی قم

دیابت گروهی از بیماری های متابولیکی است که با هایپرگلایسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین، یا هردو مشخص می شود. هایپرگلایسمی مزمن در دیابت، با آسیب بلند مدت، اختلال عملکرد، و نارسایی اندام های مختلف همراهاست، به خصوص چشم ها، کلیه ها، اعصاب، قلب، و عروق خونی. روندهای پاتوژنیک متعددی در ایحاد دیابت نقش دارند. اینروندها از تخریب خودایمن سلول های بتای پانکراس و کمبود انسولین متعاقب آن تا آنرمالی هایی که منجر می شوند بهمقاومت به عملکرد انسولین، تنوع دارند. اساس مشکلات در متابولیسم کربوهیدرات، چربی، و پروتئین ها در دیابت، نقصعملکرد انسولین در بافت های هدف است. نقص عملکرد انسولین از ترشح ناکافی انسولین و یا عدم پاسخ به انسولین در یکنقطه یا بیشتر در مسیرهای پیچیده هورمونی ناشی می شود. اختلال در ترشح انسولین و مشکلات در عملکرد انسولن اغلبهمزمان در یک بیمار وجود دارند، و مشخص نیست که کدام آنرمالی علت اصلی هایپرگلایسمی است. علائم هایپرگلایسمیشدید شامل پرادراری، پرنوشی، افت وزن، و گاهی پرخوری و تاری دید هستند. اختلال رشد و حساسیت به عفونت هاییخاص هم ممکن است به همراه هایپرگلایسمی مزمن وجود داشته باشند. عواقب حاد و تهدیدکننده زندگی در دیابت کنترلنشده، هایپرگلایسمی با کتواسیدوز یا سندرم هایپراسمولار غیرکتونی هستند. ما در این مقاله به تشخیص و طبقه بندی دیابتملیتوس پرداخته ایم.

دیابت ملیتوس، متابولیک، هایپرگلایسم، انسولین