رسول قربانی جونقانی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان
محمدرضا دلوی اصفهان - دانشیار و عضو هیات علمی گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان

علت وجودی و مسئولیت اساسی مدیران، ایفای نقش های رهبری در سازمان ها به منظور دستیابی به بهره وری موثرتر و بهتر از منابعمادی، مالی و به ویژه منابع انسانی می باشد. به همین دلیل، رهبری اثربخش در جوامع و سازمان ها، عامل اصلی و اساسی در ایجادهمسویی و همدلی تحت لوای یک فرهنگ سازمانی کارآمد و حامی است. رهبران موفق و موثر افرادی هستند که بتوانند پیروانخود را در زیر یک چتر فکری با یک جهت مشترک گردآوری نمایند و در کارکنان این درک و باور را ایجاد کنند که اعتبار و ارزشیک سازمان، همان روح جمعی است که باید در یک مجموعه حاکم باشد. پژوهشگران معتقدند که رهبری، توانایی اثر گذاشتن برنگرش ها، توانایی ها و باورهای کارکنان در جهت دستیابی به مطلوبیت های اساسی جامعه یا سازمان است. در این میان با توجه بهتغییر و تحولات عصر حاضر شیوه های سنتی و سبک های کلاسیک اداره سازمان ها، از توانایی لازم در برخورد با تحولات وچالش های محیطی برخوردار نیستند و هزاره سوم رویکردها و سبک های جدیدی از رهبری را می طلبد. در دو دهه اخیر توجهزیادی به رویکردها و نظریه های جدید رهبری نشان داده شده است. رویکردها و نظریه هایی که در تفاوت با نظریه های کلاسیک، بهجای تاکید صرف بر نشانه های رفتاری به عنوان سبک رهبری، به مبانی فکری و فلسفی رهبری و رفتارهای مرتبط با آن توجهبیشتری نشان دادهاند و بر این اساس بنا نهاده شده اند. در این مطالعه تلاش شده است تا با توجه به اهمیت بنیادین سبک ها وشیوه های رهبری، به مروری بر رویکرد و الگوی جدید رهبری در سازمان ها با عنوان رهبری ذهن آگاه به عنوان یک پارادایم جدیدپرداخته شود.

رهبری، ذهن آگاهی، رهبری ذهن آگاه