واکاوی نقش میانافزا و تاثیر توسعه آن در بافت های فرسوده و تاریخی در شهر ری

رشد جامعه شهری در ایران دارای سابقه ای طولانی است. و از سویی لزوم پاسخ گویی به نیازهای جمعیت شهرنشین، ضرورت به کارگیری تمام توان ها و ظرفیت های موجود شهر را بیش از پیش مشخص می کند. بدین منظور لازم است تا به جای توسعه و رشد بی رویه شهر به صورت افقی، از طریق پر کردن بافت موجود شهر، افزایش متعادل تراکم و تغییر کاربری بناهای قدیمی و آلوده کننده، به رشد و توسعه پایدار شهر دست یافت. در این میان توسعه میان افزا به عنوان یکی از رویکردهای شهرسازی مطرح شده است. نوشتار حاضر در تلاش است که نقش میان افزا و تاثیر توسعه آن در بافت های فرسوده و تاریخی شهرری را بررسی کند. به این منظور روش تحقیق این نوشتار به صورت کیفی و از نوع توصیفی- تحلیلی است. بررسی دقیق ماهیت میان افزایی و مفاهیم مرتبط با آن از اهداف این پژوهش است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ایجاد ساختارهای میان افزا، اگر در راستای طرح های از پیش اندیشیده و برنامه ریزی شده باشد اثرات مطلوب و مثبتی در بهسازی و نوسازی خواهد داشت.

Keywords:

توسعه میان افزا , بافت فرسوده , شهرری