محسن افروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد ارتباط تصویری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجائی، تهران، ایران
آتوسا اعظم کثیری - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجائی، تهران، ایران

این مقاله برآن است تا دو دوره پیش از عصر دیجیتال و پس از آن را با رویکرد به تایپوگرافی فارسی بررسی نماید. نگارندهبا مقایسه دو دوره مختلف که هرکدام جریان های مهمی را در دل خود سپری کرده اند، تایپوگرافی فارسی را با جنبه تاثیرو تاثر نسبت به عصر دیجیتال و نسل جدید طراحان گرافیک ایران بررسی می نماید. هدف از این بررسی، مرور سیر تطوراتطراحی گرافیک ایران با تمرکز بر تایپوگرافی فارسی است، تا نقش و سهم عصر دیجیتال در تحولات تایپوگرافی فارسیبه صورت ملموس و بارزی مشخص گردد و اهمیت این موضوع را تعیین کند. این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی با مطالعهجامعه هدف یعنی آثار تایپوگرافی نسل جدید طراحان گرافیک ایران (دهه ۱۳۸۰) در بستر تحولات و تطورات فرهنگی،هنری و اجنماعی به روش کیفی و به صورت مقایسه ای، مورد بررسی قرار می گیرد. امروزه تایپوگرافی در نقش رسانه اشابعاد مختلفی را از خود آشکار می سازد و با کشف ظرفیت های بصریاش نقش اساسی و تاثیرگذارتری را در حیطهطراحی گرافیک ایفا می کند. اینک این سوال پیش خواهد آمد که علاوه بر میزان تاثیر عرصه ارتباطات و تکنولوژی روز برهنر تایپوگرافی فارسی، عرصه دیجیتال چه تاثیری بر رویکرد طراحان گرافیک نسل جدید داشته است؟ درواقع نتایج حاصلاز این مرور، این است که تکنولوژی در عرصه دیجیتال موجباتی را فراهم ساخته تا طراحان گرافیک با بهره گیری از آن بهساختار بصری و نظام بصری جدیدی از تایپوگرافی دست یابند و این راه همواره در جستجوی بدعت و نوآوری، توامان باایده یابی و اثربخش بودن، طراحی گرافیک و به طور اخص تایپوگرافی را هرباره به بلوغ می رساند و تعریف جدیدی از آن ارائه می دهد.

تایپوگرافی، عصر دیجیتال، ارتباط بصری، طراحان گرافیک، نسل جدید