مریم آیت الهی - کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشکده ی هنر دانشگاه سمنان
فریده آفرین - استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکده ی هنر، دانشگاه سمنان

تناسخ به معنای انتقال روح بعد از وداع از جسم اصلی خود به وجودی دیگر، از عقاید بسیار کهن است. هدف از این نوشتاربررسی معانی مختلف تناسخ، آرای مختلف فلاسفه ی یونان به ویژه افلاطون در باب تناسخ، زیبایی، عشق و همچنینمطالعه ی مرگ و تناسخ در انیمشین سینمایی «عروس مرده» برای جستجوی راه های زیباکردن مرگ است. روش ایننوشتار به صورت توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع موجود اسنادی است. از میان انواع مرگ تناسخ به انحا گوناگونبرای بشر موضوع جذابی است. پرسش این است: راه های زیباشدن مرگ در آثار سینمایی چیست؟ برای پاسخ به این پرسشوجوه برجسته مضمونی و فرمال انیمشین «عروس مرده» را بررسی می کنیم. نتیجه اینکه در این انیمیشن، عشق، مثلثعشق، تناسخ، تضادهای اجتماعی، تضاد جهان مردگان و زندگان، همبستگی مردگان با هم، شخصیت جسور امیلی عواملکشش مضمونی حول موضوع مرگ هستند. جلوه های صور و اشکال طبیعی زیبا چون پروانه، زیبایی عروس، بهره از اصلوحدت در کثرت در تکثیر پروانه ها، حفظ زیبایی های پروانه در هنر ویکتور و جاذبه هایی چون تنوع اجرای موسیقی درارکستر مردگان، رنگ های سرزنده ی جهان مردگان، جذابیت تغییرات رنگ دو جهان مردگان و زندگان، جاذبه رنگ آبی درپروانه؛ لباس و آرایش امیلی، در کل زیبایی های ظاهری و گره زدن تناسخ به روح تطهیر یافته، رها و بدون تنش امیلی بهمنزله زیبایی روح و اندیشه، مرگ را زیبا نموده است.

مرگ، تناسخ، عروس مرده، زیبایی