کاربرد زبان اول و دوم در تعامل زبان آموزان فارسی زبان در نگارش مشارکتی انگلیسی

برتری نگارش مشارکتی در یادگیری زبان دوم در بسیاری از مطالعات تایید شده است، اما هنوز مشخص نیست که کاربرد کدام زبان (اول یا دوم) در این نوع نگارش موثرتر واقع می شود. پژوهش حاضر با بررسی نگارش مشارکتی رو در رو اجرا گردید تا تاثیر کاربرد نوع زبان ( اول یا دوم) را در نگارش مشارکتی انگلیسی برای فارسی زبانان بیازماید. ۱۷ نفر زبان اموز همگن به طور تصادفی در گروه های دو نفره (بجز یک گروه) جهت انجام یک فعالیت نگارش مشارکتی قرار گرفتند. این تحقیق در دو جلسه برگزار گردید: در جلسه اول از زبان اول و درجلسه دوم از زبان دوم در تعاملات نگارش مشارکتی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از زبان اول و یا دوم بسته به سطح مهارتی زبان اموزان متفاوت می باشد: متن های نوشته شده از طریق تعامل به زبان دوم، در سطح پیشرفته از پیچیدگی واژگانی و در مواردی از تراکم واژگانی بیشتری برخوردار بودند. در سطح متوسط، تراکم واژگانی در تعامل به زبان اول بالاتر بود درحالی که پیچیدگی واژگانی هنگام تعامل به زبان دوم بالاتر بود. در سطح مقدماتی، زبان آموزان تراکم و پیچیدگی واژگانی بالاتری درتعامل به زبان اول داشتند. نتایج این تحقیق می تواند برای مدرسان زبان انگلیسی به منظور مشارکت دادن حداکثری زبان اموزان در فعالیت های نگارش مشارکتی و بهره وری بیشتر از این مشارکت ها با استفاده از زبان اول یا دوم بسته به سطح مهارتی زبان اموزان مفید واقع شود

Keywords:

نگارش مشارکتی , تعامل به زبان اول , تعامل به زبان دوم , نگارش زبان دوم.