لیلی منصوری - دانشجوی دکترا گروه ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
نزهت نوحی - دانشیار گروه ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

بی شک خلق و آفرینش های ادبی پارسی بدون کلمه مادر فاقد جذابیت و عاری از مهر ومحبت و عشق خواهد بود. مادر و زن در متون ادبیات فارسی رسالت های چندگانه ای را بر عهده دارد با بررسیپنج دفتر از سروده های فریدون مشیری به نام گناه دریا، ابرو و کوچه، بهار را باور کن، از خاموشی و لحظه ها و احساس به بررسی معنوی کلمه مادر پرداخته شد در برخی متون گاه مظهر عشق و دلدادگی است و عاشق است، و در وقتی دیگر در مقام مادری دلسوز و فداکار و غمخوار و مربی تربیتی خانواده گاه زن مظهر پارسایی و توکل است و زمانی مظهر زهد و پرهیزگاری، گاه مظهر خردمندی و سیاستمداری و میهن پرستی است و در جایگاهی دیگر کینه توز و فتان و سرچشمه متن سروده ها را مزین کرد. بی شک جایگاه فعلی و تغییر ناپذیر زن در ادبیات فارسی متاثر از فداکاری ها و ایثار زنانی است که عاشقانه در جامعه خود را ققنوس وار فدای خانه و کاشانه خود کرده اند و از دل شعله ورشان نسل های آینده را به دنیای پر فراز و نشیب هدیه کرده اند

مادر، پنج دفتر فریدون مشیری، مادر در ادبیات