مفهوم مبانی و آثار عدم اعاده پناهندگان از دیدگاه حقوق بشر

یکی از موضوعات مهم و جدید در حقوق بین الملل ، حقوق پناهندگان است که در عصر کنونی، علی رغم پیشرفت های صنعتی،رعایت اخلاق و حقوق انسانی نسبت به یکدیگر ضعیف شده و ستم و تجاوز به حقوق انسان ها، بویژه نسبت به زیردستان وضعیفان، بیش تر شده است، بطوری که گاهی موجب فرار و کوچ دسته جمعی عده ای از افراد یک کشور به کشور دیگر میشود. از دیگر سو مطلبی که در بطن همین حقوق پناهندگان جلوه گر است و شاید در طول سالیان آنچنان درخور توسطصاحب نظران، نویسندگان و متخصصان به این مهم پرداخته نشده مسئله منع اعاده پناهندگان می باشد. علت های مراجعهپناهنده به کشور دیگر غالبا در گذر از جنگ و نابسامانی و تحت شعاع قرار گرفتن آزادی فکر و عقیده در کشورمبدا صورت میگیرد که وی را ناگزیر می سازد که پای در عرصه ای گذارد که انتهایی نامعلوم برای آن ترسیم می نماید . که غالبا در کشورمهاجر پذیر با مشکلاتی مانند عدم مدارک کافی برای پذیرش ، ورود غیر قانونی و ناآشنایی با فرهنگ و زبان کشورمقصد روبهرو شده و این مسائل خود عاملی است برای عدم پذیرش از سوی کشور متبوع می باشد. رعایت قواعد و قوانین پناهندگی وبهره گیری از کنوانسیون های حامی حقوق پناهندگان و میثاق های مدنی و سیاسی که شامل کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو، کنوانسیونمنع شکنجه کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مستندات حقوق بشری درعرصه بین الملل می باشند که مهاجران می توانند باتمسک به آنها برای خود جایی در کشور متبوع خویش پیدا کنند.

Keywords:

حقوق پناهندگان , منع اعاده پناهندگان , کنوانسیون های بین المللی , حقوق بشر