بررسی شاخص های طراحی مرکز آفرینش های هنری،در راستای بازیابی و ارتقای سطوح خلاقیت

به منظور توسعه و اعتلای فرهنگ و هنر در جوامع امروزی بخصوص کشوری همچون ایران که چندهزار سال قدمت، میراث آن برای فرزندان خاکش بوده نگرش عمیق در جهت معطوف کردن جامعه به کشف و ارتقای قوای خلاقیت بالاخص در کودک و نوجوانان بعنوان دورنمایی از توسعه فرهنگ بشمار میرود؛ لذا فراهم آردن بستری برای تعمیق این اصول و حفظ و ارزش گذاری آن همواره مورد اهمیت بوده است. این پژوهش با تاکید بر کودک و نوجوان بعنوان سرمایه های آینده کشور، به عنوان مخاطب اصلی طرح به دنبال خلق محیطی توانا در جهت تقویت قدرت خلاقه و یادگیری آنان است. این مقاله که در غالب علمی-ترویجی ارائه می گردد، به روش کتابخانه ای تکمیل شده است. طی فرایند پژوهش، مطالعه نظرات صاحبان دانش در زمینه یادگیری، خلاقیت و تاثیرات محیط بر رفتار کودک و نوجوان استخراج و سپس تلاش شده است تا این اطلاعات و داده های اولیه بعنوان سرفصلی برای طراحی های رویکردگرا مورد بهره گیری قرار گرفته و نیز با کشف معیارها و الگوهای پایدار و راهبرد رفتاری بر آن است تا ایده هایی را مطابق فرهنگ و روحیات مخاطبان خاص خود در معماری ارائه کند، تا فضا به عنوان ظرف عمل و منبع الهام کودک و نوجوان و در سطحی بالاتر از خلاقیت و در نهایت پیشرفت آنان سازماندهی گردد.

Keywords:

مرکز آفرینش هنری , معماری , ارتقای خلاقیت , معماری خلاقیت گرا