فیروزه خزایی کوهپر - دکترای جامعه شناسی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

امروزه «سرمایه اجتماعی» نقش بسیار مهمتری از سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی در مدیریت شهری ایفا می کند. از آنجا که استفاده از ناوگان حمل و نقل همگانی، امروزه جزء موارد توسعه ی پایدار محسوب می شود.،لذا، در این مقاله به بررسی سنجش توان بالقوه سرمایه اجتماعی و تاثیر آن بر افزایش مشارکت شهروندان در استفاده ازحمل و نقل همگانی (در نواحی چهار گانه شهرداری منطقه ۱۱ تهران ) پرداخته می شود.بر ایناساس ۴۰۰ نفر از شهروندان بالای ۱۸ سال ساکن در منطقه ۱۸ با روش نمونه گیری از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند ، سرمایه اجتماعی با ابعادی نظیر اعتماد فردی، اعتماد عمومی، مشارکت غیر رسمی همیارانه ، مشارکت غیر رسمی (مذهبی)، مشارکت رسمی ، میزان آگاهی مورد بررسی واقع شد که بر این اساس در بین نواحی چهارگانه ناحیه ۱ کمترین و ناحیه ۳ بیشترین میزان سرمایه اجتماعی را دارا بوده است، در این پژوهش ضمن استفاده از روش های آماری موجود در نرم افزار spss (آزمون کولموگروف اسمیرنف، رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون) این نتیجه حاصل شد که، رابطه مستقیمی بین اعتماد فردی، مشارکت غیر رسمی (مذهبی)، میزان آگاهی بالا و میزان استفاده از حمل و نقل همگانی وجود دارد ودر ادامه، بین مشارکت غیر رسمی همیارانه ، مشارکت رسمی و استفاده از حمل و نقل همگانی رابطه معنا داری وجود ندارد. همچنین در بین گروه های سنی گروه سنی ۲۰ تا ۴۰ از بین سایر سنین بیشترین میزان مشارکت در استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی وجود داشت. و در بین متغییر های سرمایه اجتماعی به ترتیب آگاهی ، مشارکت مذهبی، مشارکترسمی، مشارکت غیر رسمی (خیریه های)، اعتماد عمومی، تحصیلات و سن بیشترین تاثیر را بر مشارکت در استفاده از ناوگان حمل و نقل همگانی داشته اشت.

سرمایه اجتماعی، حمل و نقل همگانی ، مشارکت شهروندان منطقه ۱۱