یوسف ساجد - دکترای راه و ترابری، دانشکده عمران، دانشگاه سمنان
غلامعلی شفابخش - استاد گروه راو ترابری، دانشکده عمران، دانشگاه سمنان
مرتضی باقری - استادیار گروه حمل و نقل ریلی، دانشکده راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران

جهت شناسایی نقاط پرحادثه جاده های برون شهری بر مبنای شاخص خطر و قطعه بندی شناور می توان مدل ریسک ارائه نمود. در این تحقیق، از روش قطعه بندی با طول ثابت شناور ۲ کیلومتری استفاده شده و بر مبنای آمار و اطلاعات ۳ ساله تصادفات محورهای استان اردبیل و برداشت های هندسی مسیر و ثبت مختصات جغرافیایی محل تصادفات، اطلاعات جمع آوری و پس از پردازش آماری وارد محیط نرم افزار STATA جهت تعیین مدل ریسک پواسون گاما گردید. روش بیزین تجربی و روش پواسون شاخص های شدت و تعداد تصادفات تقریبا مشابهی برای قطعات پرحادثه نتیجه می دهند. بعنوان مثال قطعه ۲۰-۲۱ (محدوده هیر) در هر دو روش در رتبه اول قرار گرفته است. با این حال مثلا در مورد قطعه ۳۰-۳۱ که در روش پواسون در رتبه سوم با عدد ریسک ۲,۴۵ قرار دارد، در روش بیزین تجربی این رتبه برای قطعه ۱۱۱-۱۱۲ منظور شده است و این نشان می دهد که روش پواسون همزمان هر دو شاخص تعداد و شدت تصادفات را بهتر برآورد می کند. مقایسه دقیق نتایج حاکی از آنست که روش برآورد ریسک پواسون گاما در مواردی که قطعه بندی بصورت شناور ثابت ۲ کیلومتری انجام پذیرد، نتایج دقیق تری را نسبت به روش های بیزین تجربی، شاخص فراوانی تصادفات و شاخص همسنگ خسارتی می تواند ارائه نماید.

شاخص خطر، تعداد و شدت تصادفات، نقاط پرحادثه، مدل پواسون گاما