بررسی رابطه نگرش به دوچرخه و میزان استفاده از آن در سفرهای کوتاه درون شهری

گسترش استفاده از اتومبیل باعث شده است مسائل اجتماعی متعددی در شهرها بویژه شهرهای بزرگ بوجود آید. یک رویکرد اساسی در مقابله با این مسائل اجتماعی گسترش استفاده از دوچرخه در حمل و نقل درون شهری است که در بسیاری از شهرهای دنیا استقبال شده است اما در ایران هنوز توسعه نیافته است. عدم گسترش فرهنگ استفاده از دوچرخه متاثر از عوامل متعددی است. نگرش به دوچرخه نیز می تواند نقش مهمی در میزان استفاده از دوچرخه داشته باشد. اما این رابطه کمتر بررسی شده است بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال آن است که میزان استفاده از دوچرخه را در سفرهای کوتاه درون شهری بررسی و ارتباط آن را به نگرش با دوچرخه آزمون نماید. روش انجام پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری مردان ۶۴-۱۵ ساله هستند که ۴۰۰ نفر بعنوان نمونه تعیین و با استفاده از نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند. ابزار تحقیق، پرسشنامهمحقق ساخته است که اعتبار آن به روش تحلیل عاملی و پایایی آن با استفاده از ضریب القای کرونباخ محاسبه شده است. یافته های تحقیق نشان می دهند میزان استفاده از دوچرخه در بین مردان پائین است . اما یافته های تحلیل بیانگر این هستند که هرچه نگرش به دوچرخه مثبت تر می شود میزان استفاده از آن افزایش می یابد. بر این اساس، با توجه به یافته های تحقیق، با تقویت نگرش شناختی و احساسی شهروندان به دوچرخه می توان فرهنگ استفاده از دوچرخه را در حمل و نقل کوتاه درون شهری گسترش بخشید.

Keywords:

حمل و نقل پاک , نگرش , دوچرخه سواری , حمل و نقل غیر موتوری