شیوه آموزش طراحی معماری ایران درگذر زمان ،حرکت یا سکون

اصلی ترین عامل تعیین کننده معماری نحوه آموزش آن به معماران میباشدکه از گذشه تاکنون دچارتغییرات زیادی شده ولیدرکل می توان به دودسته تقسیم بندی کرد.یکی قبل ازقرن معاصرودیگری ازسال ۱۳۰۰ به بعد با ساختن دانشگاه ها که شایدبتوان گفت ۳ دهه اول دانشگاه هانیزطریقتی مانندمعماری سنتی داشته اندیاهمان استادمحوری.فرآیندطراحی معماری وآموزشمعماری سنتی ازدیربازدرایران مجموعه مراحلی بوده که سینه به سینه طی فرآیندی زمانبرآنراآموزش وانتقال داده اند.پژوهش های بسیاری دراین زمینه صورت گرفته است وروش ها وتئوری های مختلف آموزشی دراین راستابیان واجراشده اند. معمارییک مقوله چندمحوری چندبعدی است. به همین علت، تحقق معماری ویادگیری آن،نیازمندبرخورداری ازمجموعه ای ازمعرفت ها ودانش های گوناگون است.یکی ازروشهای آموزش طراحی معماری دیدن مصادیق معماری است.زیرامشاهده آثارمعماری سهمعمده ای درتامین مهارتهای ذهنی معماربرای خلق اثرمعماری دارد.درگذشته مدارس معماری باآموزش بصورت آتلیه محورکههراستادچندین شاگرد داشته خط فکری معمارراتعیین ودربعضی مراحل شاگردرادرسبکی خاص غوطه ورمی کردند.باتوجه بهاهمیت دانشگاههاومراکزآموزش عالی درحوزه های مختلف پژوهشی،آموزشی وتخصصی،یابه عبارتی تولید،انتقال وکاربردینمودن علم،دردوره جدیدضرورت پرداختن به مدل ساختارنوین آموزش دردستورکارقرارگرفت.این امردربرنامه ریزی رشته هایهنری، که نیاز به ارتقاء توانایی وخلاقیت فردی دانشجویان دوچندان است،ازحساسیت ویژه برخورداراست.که باتغییرروشآموزش معماری شاگردرادر بین تفکرات مختلف ودنیایی ازاطلاعات رهاکرده اند.این شیوه آموزش درزمان اجرابازدهی لازمرانداشته و شاید هنوز به بلوغ کامل نرسیده.

Keywords:

معماری , ساختار نوین آموزش , طراحی , معماری سنتی , راهبردهای آموزشی معماری