اصول حفظ و نگهداری فضای سبز در شهرسازی

افزایش جمعیت شهرها باعث بالا رفتن ارزش زمین و در نتیجه استفاده حداکثر از زمین جهت ساختمان سازی شده است. اینمساله متاسفانه نمای شهرها را به مجموعه ای از سنگ و بتن تبدیل کرده است. تراکم جمعیت به همراه ایجاد آلودگی هایمختلف منجر به پیدایش و افزایش بیماری های قلبی و تنفسی می شود. علاوه بر اینها، ابتلا به بیماری روحی و روانی هزینه ایاست که انسان در ازای دور شدن از طبیعت می پردازد. در این شرایط فضای سبز شهری می تواند عاملی راهگشا در تعدیلآلودگی هوا (از طریق جذب آلاینده های هوا)، بالا بردن رطوبت نسبی هوا، کاهش آلودگی صوتی (به عنوان لایه اکوستیک ) وایجاد زیبایی بصری نقش داشته، محیط دلنشینی را در کنار محیط های کار و زندگی برای شهروندان فراهم آورد .فضای سبزفراشهری نیز با ایجاد پارکها و شکل دادن مناطق گردشگری و منظره سازی محوطه های ویژه می تواند نقش موثری در جاذبههای گردشگری و اقتصاد شهرها داشته باشد. در حال حاضر شواهد حاکی است که جهان را یک بحران زیست محیطی تهدیدمی کند. تغییر آب و هوا، از دست رفتن تنوع زیستی و تخریب لایه ازن همه ناشی از فعالیت های صنعتی ما در دو قرن اخیراست. کوشش های جهانی بر روی ایجاد محیط طبیعی و حفظ محیط زیست در اکوسیستم های بزرگ متمرکز شده کهشهرها نیز یکی از این اکوسیستم های بزرگ هستند و باید به سمت ایجاد توسعه پایدار شهری سوق داده شوند. پایداریشهرها اساسا براجزای ساخته شده محیط شهری استوار است که توجه بیشتر به اجزای طبیعی و فضاهای سبز شهری را میطلبد. بر همین اساس این پژوهش اصول نگهداری فضای سبز را در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار می دهد.

Keywords:

فضای سبز , حفظ و نگهداری , محیط زیست , پارک