ارتقاء کیفیت زندگی از طریق مدیریت فضای سبز شهرداری بجنورد

رشد صنعت و افزایش جمعیت در شهرها به ساخت و ساز سوداگرانه ای منجر شده که در شهرها به موضوعاتبهداشتی، تامین نور کافی و هوای سالم و فضاهای گذران اوقات فراغت توجه کافی نمی شود و از سویی ایجادکاربری های شهری برای پاسخ گویی به نیازهای روزافزون شهرنشینان به تدریج باعث کاهش فضای سبز و پارکهای شهری شده است که پیامد آن محدود شدن دسترسی انسان شهرنشین به طبیعت است. فضاهای سبز از یکسو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقاتفراغت شهروندان تعبیه می کند. به این منظور، در مقاله حاضر با استفاده از تکنیک SWOT، کاربری فضای سبزمنطقه ۱ شهر زنجان که از جهت مساحت و سرانه در وضعیت مناسبی قرار ندارد و کمبودی نسبت به این کاربریدر این منطقه احساس می شود، مورد بررسی قرار گرفته است، تا با تلفیق نقاط قوت و ضعف، تهدیدها و فرصتها، راهبردهایی را که از تقابل و تعامل عوامل درونی و بیرونی شکل می یابد، ارائه نماید. نتایج نشان داد کهراهبردهای توسعه فضای سبز شهر بجنورد ، به راهبردهای تهاجمی نزدیک می باشد و مسئولین باید سعی کنند ازنقاط قوت و فرصت نهایت استفاده را برده و به سمت این راهبردها گام بردارند.

Keywords:

کیفیت زندگی , فضای سبز , شهر بجنورد