بررسی روند توسعه هنر آجرکاری در فخرومدین و شباک با رویکرد کاربرد ی

نور در معماری سنتی ایران همواره دارای ارزش های مادی و معنوی بوده است که بوسیله عناصر گوناگونی که طیادوار مختلف ابداع شده اند از آن بهره گیری شده است. نقش نور در تداعی معنا در فضاهای معماری قابل تامل است، درمعماری فضاهای مذهبی به ویژه مساجد به گونه ای درخور توجه تجلی یافته است. از دیرباز در بسیاری از مساجد و اماکنمذهبی توجه معماران و سازندگان بنا به نور و چگونگی ورود، تابش و انعکاس آن از مداخل ایجاد شده در بنا و توجه به جلوههای معنایی که با جهت دهی به نحوه ورود نور در فضای معماری انعکاس یافته اند . امروز نیز در معماری معاصر شاهداستفاده از این عناصر بعنوان عناصری نمادین و صرفا درجهت کاربردهای زیبایی شناسانه آنها هستیم.اما آیا نمی توان علاوهبر آن از آنها بهره برداری کامل نموده و بعنوان عنصری کاربردی در بناهای امروزی استفاده نمود؟ عناصری برای ایجاد تداومفضایی، القای حس سبکی و ایده شفافیت. مسلم است به جهت استفاده کاربردی این عناصر باید شناخت کاملی از آنها داشتهو سپس اقدام به دادن پیشنهاداتی در این خصوص نمود.

Keywords:

فخرمدین , شباک , نور , تداوم فضایی , شفافیت