بررسی میزان آلودگی شهرستان های دهلران ومهران وآبدانان وملک شاهی به باکتری های پاتوژن انتروکوک ها در فصل سرد وگرم

مقدمه: افزایش جمعیت ،سطح زندگی وتوسعه صنایع وکشاورزی واز طرفی محدودیت منابع آبی کشورما را درآینده باچالش جدی مواجهه خواهد کرد.این مسئله نیاز به برنامه ریزی و جلوگیری ازهدر رفتن آب، کنترل و حفاظت از آن را ایجاب می نماید . مطالعه دقیق منابع آب و تعیین آلاینده های آن، پیشگیری، کنترل آلودگی آن ها و استفاده بهینه از منابع آب موجود با توجه به افزایش نیاز آبی الزامی استیکی از شاخصه های آلودگی رودخانه ها به فضولات انسانی وحیوانی انتروکوک ها هستندلذا با توجه به شیوع فراوان بیماریهای گوارشی مرتبط با انتروکوک ها واینکه انتروکوک هااز شاخصه های الودگی مدفوعی آبهای سطحی می باشند این مطالعه ارجحیت پیدا نمود هدف: ۱- ایا درآب های سطحی شهرستان های مهران ،دهلران ، آبدانان وملک شاهی انتروکوک ها وجود دارند؟ ۲- میزان فراوانی انتروکوک ها در این رودخانه ها چه اندازه است؟ ۳- درکدام رودخانه ای آلودگی بیشتر است.؟ ۴- آیا بین تغییرات دمایی وفصول مختلف فراوانی این باکتریها تغییر می کند؟ مواد و روش ها:در این تحقیق با نمونه برداری از ایستگاه آب های سطحی شهرستان های مذکور وانتقال در شرایط استانداد به آزمایشگاه میکروبیولوزی متغییرهای دما و میزان آلودگی نمونه های جمع اوری شده نسبت به باکتری انتروکوک ها در فصول زمستان و تا بستان سنجش گردید. نتایج: جمعیت انتروکوک ها در ۱۱ ایستگاه مشخص شده درفصول تابستان و زمستان متفاوت بودند به طوری که بیشترین جمعیت انتروکوک ها در رودخانه سیاگاو وبیشترین جمعیت مربوط به رودخانه زعفرانی می باشد. بیشترین آلودگی اتروکوک فیکالیس رودخانه زعفرانی وکمترین الودگی سیاگاو می باشد درمود انتروکوک فیسیوم هم بیشترین الودگی زعفرانی وکترین آلودگی در سیاگاو وربوط می باشد.

Keywords:

آلودگی , آب های سطحی , انتروکوک