ادریس تقوای سلیمی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

با توجه به ویژگی های اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی اجتماعی آن و با تکیه بر توانمندی های سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) می توان نسبت به تعیین کاربری های مناسب و ارتقاء مدیریت فعلی سرزمین اقدام نمود. در این تحقیق برای تعیین سطح مناطق مناسب برای کاربری مرتعداری در حوزه آبخیز لومیر استان گیلان با مساحت ۲۰۸۸۴/۹۴ هکتار، ابتدا منابع اکولوژیکی و اقتصادی اجتماعی حوزه شناسایی و نسبت به تهیه نقشه های موردنیاز و ورود آنها به محیط ArcGIS به همراه داده های توصیفی آنها اقدام شد. نقشه های رقومی شده طبقات ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت شیب، بافت خاک، عمق خاک، ساختمان خاک، زمین شناسی، همباران، همدما، هم تبخیر، فرسایش خاک، پوشش گیاهی و اقلیم و زهکشی بر اساس مدل تجزیه و تحلیل سیستمی (مدل مخدوم) در محیط ArcGIS با یکدیگر تلفیق و روی هم گذاری شدند. پهنه های به دست آمده از روی هم گذاری کاربری های مختلف با احتساب شرایط اکولوژیک و شرایط اقتصادی اجتماعی منطقه برای تعیین کاربری های مرتعداری اولویت بندی شد و نقشه آمایش سرزمین منطقه برای طبقات مرتعداری تهیه گردید که نتایج اولویت بندی نشان داد که ۰/۱۳ درصد از منطقه (۲۷/۸ هکتار) برای طبقه یک مرتعداری، ۶/۱۶ درصد از منطقه (۱۲۸۷/۱۸ هکتار) برای طبقه دو مرتعداری، ۱۴/۷۱ درصد از منطقه (۳۰۷۱/۴۸ هکتار) برای طبقه سه مرتعداری مناسب بود.

کاربری مناسب، سامانه اطلاعات جغرافیایی، مدل تجزیه و تحلیل سیستمی، حوزه آبخیز لومیر