تاملی بر قاچاق زنان از مجرای حقوق ایران و حقوق بین الملل

تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان در سال ۱۳۸۳ درعین حال که قرینه ای بر وجود چنین جرمی ست،واکنش مناسب قانونگذار به آن نیز محسوب می گردد ،قاچاق انسان به عنوان یک رفتار بزهکارانه مستوجب مجازات درایران ست با این حال سابقه ای نه چندان طولانی از حیث قانونی ندارد، لهاذا نبود یک آمار دقیق جنایی ، سبب می گردد تا نتوانیم یک آمار دقیق از بزه فوق اعلام کنیم.وانگهی آنچه در روزنامه ها یا زبان عوام جریان دارد، نشانگر یک آمار تکان دهنده و نگران کننده از جرم قاچاق انسان در ایران می باشد،از طرفی چاره جویی ها و اسناد بین المللی که سازمان ملل عمدتا متولی آن ها بوده نیز از غافله عقب نمانده به مبارزه با این پدیده پرداخته اند، بنابراین پژوهش حاضر تلاشی ست جهت بررسی بسیاری از زوایای مبهم و ضعف های موجود در نظام حقوقی داخلی و بین المللی در موضوع قاچاق انسان. نگارندگان همچنین با ارائه راهکارها و پیشنهادات سازنده، در ابهام زدایی و هماهنگ کردن هرچه بیشتر حقوق کیفری ایران با اسناد بین المللی موجود سعی وافری را عرضه داشته اند.

Keywords:

قاچاق زنان , حقوق ایران , حقوق بین الملل , جرائم سازمان یافته