طراحی فضاهای شهری در جهت بهبود تعاملات اجتماعی و انسانی

اندیشمندان و طراحان مفهوم تعاملات اجتماعی را قوام دهنده ی روابط متقابل انسانی نام نهاده اند. هدف و انگیزه انسان ها از ارتباط با یک دیگر در اندیشه های برخی متفکران، تحت این دو موضوع قابل بررسی است: ۱- درونی شدن هنجارها؛ ۲- همبستگی محدود. بنابراین شرط اساسی برای اینکه یک فضای عمومی، فضای شهری تلقی شود اینست که در آن تعامل و تقابل اجتماعی صورت گیرد. علاوه بر این، فضاهای باز در ایجاد حس اعتماد و اطمینان به مردم کمک می کرده و باعث افزایش حس همبستگی و تعلق در مردم می شوند. در حقیقت این فضاها فراتر از مکانی صترفا بترای حضتور منفعلانه هستند. پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی بوده و به بهبود تعاملات اجتماعی و انسانی به فضاهای شهری کمک شایانی کرده. فضاهای عمومی زیرمجموعه ای از فضاهای شهری محسوب می شوند که وجه اشتراک مهم آنها تعاملات اجتماعی افراد می باشد که ضرورت شکل گیری تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی بر اساس سیاست های نوین شهرسازی در جهت افزایش امنیت و اعتماد عمومی می باشد. عرصه های عمومی فضاهای شهری تاثیر بسزایی بر حالات روحی و تعاملات اجتماعی افراد دارند.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , فضاهای شهری , مکان , طراحی , کارکرد