نیما بهادری - آموزگار پایه اول، زرقان، فارس.
مرضیه زارعی - دانشجو کارشناسی، رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، سلمان فارسی، شیراز.

هدف از انجام این پژوهش بررسی هراس و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان و نقش خانواده در درمان و کاهش آن می باشد. این مقاله به صورت کاربردی و به شیوه مروری می باشد. هراس اجتماعی به عنوان یکی از اختلال های روان پزشکی به شمار می رود که می توان آن را ترس از قرارگرفتن در جمع و مورد انتقاد قرار گرفتن توسط دیگران تعریف کرد که منجر به احساس حقارت، شرم، عدم کفایت و... در فرد می شود. فرد دارای اضطراب اجتماعی خود را به مثابه یک فرد ناتوان می داند و از حضور در اجتماع پرهیز می کند. این اختلال بر کارکردهای مختلف به خصوص کارکرد تحصیلی اثر می گذارد. هراس اجتماعی سبب می شود تا دانش آموز از ارائه مطالب در کلاس درس و صحبت در میان جمع خودداری کند و مشارکت فعالانه در کلاس نداشته باشد که در نهایت سبب ضعف در تحصیل، تکرار پایه، ترک تحصیل و... می شود. خانواده به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی تاثیر بسزایی در درمان و کاهش این اختلال دارد. خانواده می تواند با تدارک دیدن محیط هایی، این جسارت را به فرد بدهد که قادر به انجام کار می باشد و کار به نحو احسن انجام می شود. همچنین راه های تسلط به استرس را به او آموزش دهد و سعی در افزایش اعتماد به نفس فرزند خود داشته باشند. در نهایت می توان اینگونه بیان کرد که خانواده در درمان و کاهش هراس اجتماعی نقش موثری دارد.

هراس اجتماعی، اختلال، وضعیت تحصیلی، خانواده، درمان.