میثم رستگار - کارشناس ارشد معماری، موسسه آموزش عالی طبری بابل
سعیده تیزکار - کارشناس ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل
نادیا معقولی - دکترای پژوهش هنر ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

جنگ جهانی دوم جنگی فراگیر بین اول سپتامبر ۱۹۳۹ تا دوم سپتامبر ۱۹۴۵ بود. این جنگ گسترده ترین جنگ جهانی تاریخ بشر بود که در آن بیش از ۱۰۰ میلیون نفر از سی کشور به صورت مستقیم جنگیدند. در طول جنگ جهانی بیش از ۷۰ میلیون نفر کشته شدند که این آمار خونین ترین درگیری انسان در طول تاریخ بشریت است. ویرانی های این جنگ هم می تواند گسترده ترین تخریب در تاریخ باشد. بناهایی که با انواع و اقسام سبک ها و کاربری ها در زمان های مختلف و توسط معماران بزرگ و کوچک با صرف هزینه های گزاف برای انسان ساخته شدند و توسط همین انسان نابود شدند. تفکر معمار قبل از جنگ چه تفاوتی با معمار بعد از جنگ دارد؟ اصولا انسان بعد از جنگ به چگونه بناهایی نیاز دارد که قبل از جنگ به آن نیازمند نبود؟در این مقاله که از نوع نظری و روش توصیفی – تحلیلی است سعی شده است با گردآوری اسناد کتابخانه ای تاثیرات جهانی جنگ بر اندیشه های معماران غربی در بازه زمانی ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ را مورد شناسایی قرار دهد.با بررسی ها مشخص شده است که جریان معماری مدرن تنها سبک آوانگارد بعد از جنگ جهانی راهی جز سرعت در ساخت و ساز و پیش ساخته سازی برای آوارگان نداشته است و خشونت های جنگ ظرافت ها و تزئینات معمارانه قبل از جنگ را از کنار نهاده است.

جنگ جهانی دوم ، اروپا ، معماران غربی