بررسی مدیریت آب در گذشته و فضای سکونتی امروز(درکاهش مصرف و بازیابی مجدد)

با توجه به کم بودن منابع آبی ایران در طول ادوار گذشته و بحران آن در عصر حاضر نیاز به برنامه ریزی و مدیریت آن در بعد معماری همواره مورد بحث می باشد..با توجه به شرایط خاص اقلیمی ایران موضوع کشف و تامین آب، جلوگیری از هدر رفتن آن و استفاده مجدد از این پدیده زندگی بخش و آبادکننده از زمان های دور مورد توجه بوده است. متاسفانه در دوره کنونی و جوامع مدرن شاهد استفاده بی رویه و مدیریت نشده انرژی های مورد استفاده بخصوص آب، در ساختمان های مسکونی بوده که منجر به بوجود آمدن پدیده کم آبی و کاهش منابع و درگیری های سیاسی جغرافیایی و منطقه ای می گردد..این موضوع محیط زیست انسانها بالاخص نسل های بعد را تحت شعاع قرار داده و خسارت های جبران ناپذیری را به همراه دارد.معماران و مهندسان ایرانی به پیروی از این فرهنگ عمومی از دیرباز دست به تجربه های چشمگیر و فراموش ناشدنی در زمینه کیفیت حضور آب در معماری، بهینه سازی مصرف آب و... زده اند که در روند این تحیقیق که به صورت توصیفی –تحلیلی است به آن پرداخته می شود.هدف از این پژوهش واکاوی تجربه های مدیریتی در مورد منابع آبی و همچنین نگرش های نوین در این زمینه و استنتاج برداشت های مدیریتی در حوزه کاهش مصرف انرژی از بعد معماری پایدار می باشد.نتیجه این پژوهش در قالب جواب به فرضیه تحقیق استفاده از تکنیک معماری مدیریتی در جهت کاهش مصرف انرژی می باشد.

Keywords:

مدیریت آب , معماری پایدار , کاهش مصرف انرژی , منابع آبی