بررسی روش های بازنمایی هویت بومی در دیوارنگاری های شهر تهران از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۰

دیوارنگاری در کشورهای دنیا شناخته شده و سبک ها و روش های مختلفی دارد. در کشور ما نیز این هنر، دارای قدمت تاریخی بوده و جایگاه ویژه ای در شهرها به خود اختصاص داده است. هدف اصلی از انجام پژوهش فوق تحلیل و بررسی روش های بازنمایی هویت بومی در دیوارنگاری های شهر تهران در حدفاصل بین سال های ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۰ است. اهداف این پژوهش کاربردی بوده که با رویکردی کیفی و به شیوه توصیفی - تحلیلی با کاربرد شواهد تصویری از دیوارنگاری های مرتبط، به بیان نتیجه پرداخت. در پژوهش حاضر مستندات مربوط بررسی روش های بازنمایی هویت بومی دیوارنگاری در شهر تهران در دوره معاصر موردمطالعه قرار گرفت. همچنین بر مبنای پرسش های این پژوهش در پی پاسخ به چند سوال است: ۱- دیوارنگاری های بین سال ها (۱۳۷۰ تا ۱۳۹۰) چگونه از طریق عناصر بومی به بازنمایی هویت تاریخی و بومی می پرداختند؟ ۲- در بین سال های (۱۳۹۰-۱۳۷۰) چه تغییر و تحولاتی در نقوش تاریخی و بومی به کاررفته در دیوارنگاری های تهران صورت گرفته است؟ روش تحقیق برگرفته از منابع کتابخانه ای و پایگاه های اطلاعاتی معتبر است. جامعه آماری شامل دیوارنگاری های تهران در سال های (۱۳۹۰-۱۳۷۰) است و پژوهش های انجام شده دراین رابطه و همچنین تحقیقات مرتبط با عناصر بصری و نقش مایه و دیوارنگاری است که به روش سیستماتیک گردآوری شده و جهت مطالعات و طبقه بندی داده ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد باتوجه به مطالعات انجام شده دیوارنگاری های بین سال های (۱۳۷۰-۱۳۹۰) از طریق عناصر بومی به بازنمایی هویت تاریخی پرداخته اند. همچنین هویت تاریخی– بومی در عناصر بصری دیوارنگاری تهران (۱۳۷۰-۱۳۹۰) در القای رویکردهای فرهنگی اجتماعی تاثیرگذار باشد. به نظر می رسد در دیوارنگاری های شهر تهران به صورت مستقیم و غیرمستقیم از عناصر و نقش مایه های تاریخی استفاده شده است.

Keywords:

دیوارنگاری , هویت بومی , دیوارنگاری معاصر تهران , هنرهای شهری.