سیده عاطفه نعیمایی موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی علامه دهخدا
احسان محمدحسینی - مدرس مدعو موسسه آموزش عالی علامه دهخدا

باغهای ایرانی، ریشه در تفکرات دینی و آیینی مردمان این سرزمین دارد. باغ ایرانی یک ابر سامانه است که همه اجزای آن در راستای دستیابی به اهداف خاص خود در ارتباط با یکدیگر قرار گرفته اند. اصول و شاخص های برآمده از مجموعه عوامل همواره در طول تاریخ باغ سازی ایران در حال تداوم بوده و با وجود تفاوت در صورت های مادی، اصول و شاخص های اصلی آن همواره حفظ شده و در آینده می تواند توسط معماران منظر مورد توجه قرار گیرد. باغ ایرانی با تاریخ درخشان خود به عنوان یکی از بهترین الگوهای منظرسازی، محصول تعامل سازنده ایرانی در مواجهه با طبیعت است. از بین عوامل مختلف شکل گیری باغ ایرانی و هندسه خاص آن، فرضیه الگوی چهارباغ به عنوان یکی از مشهورترین فرضیه ها شناخته شده است. الگوی چهارباغ در باغ ایرانی چنان مشهور شده است که بسیاری از نویسندگان و محققان فعلی بدون ریشه یابی واژه و بررسی تاریخی، آن را بدون هیچ تردیدی به عنوان یک اصل پذیرفته و به کهن الگو بیان می کنند. در این مقاله سعی می شود با رویکرد توصیفی و تحلیلی و با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای، باغ سازی ایرانی در ادوار مختلف با تاکید بر الگوی چهارباغ و اینکه از چه زمانی و چگونه وارد مقوله باغ های ایرانی شده مورد بررسی قرار گیرد.

باغ ایرانی، چهارباغ، هندسه باغ ایرانی و باغ سازی ایرانی