ارزیابی آسایش بیوکلیمایی استان یزد جهت گردشگری

گردشگری یکی از بخشهای اقتصادی محسوب می شود که حساسیت فوق العاده ای نسبت به شرایط اقلیمی نشان می دهد. اقلیم نه تنها بر آسایش گردشگران بلکه بر عرضه خدمات گردشگری موثر می باشد. در این پژوهش جهت ارزیابی آسایش بیوکلیمایی استان یزد با بکارگیری روش بکر از فراسنج های میانگین دمای ماهانه بر حسب سانتی گراد و میانگین سرعت باد بر حسب متر بر ثانیه ۵ ایستگاه سینوپتیک و ۶ ایستگاه کلیماتولوژی طی دوره آماری (۲۰۰۵- ۱۹۹۱) استفاده شده است. هدف از این پژوهش بررسی و ارزیابی چگونگی تاثیر گذاری پارامتر های اقلیمی بر راحتی و آسایش انسان می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اغلب مناطق استان در ماه های مه، آوریل، اکتبر و نوامبر دارای شرایط بهینه برای گردشگری در طبیعت می باشند این در حالی است که مناطق مرتفع استان نظیر ایستگاه های نصر آباد، نیر و ندوشن در ماه های مه تا اکتبر در محدوده آسایش بیوکلیمایی واقع شده اند. اکثر مناطق استان در ماه های گرم سال در محدوده عدم آسایش قرار گرفته اند.

Keywords:

آسایش بیوکلیمایی , روش بکر , گردشگری , استان یزد