اثرات تغییرات پوشش زمین و کاربری اراضی بر فرسایش بادی و وقوع روزهای غبارآلود در منطقهی شهریار

منطقه­ی شهریار در دهه­های اخیر شاهد افزایش روزهای غبارآلود بوده است. به منظور منشاء یابی گرد و غبار و اثرات پوشش زمین در وقوع فرسایش بادی و روزهای غبار آلود این منطقه­ از تصاویر ماهواره­ای لندست و نقشه­های تراکم پوشش گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که پوشش گیاهی با تراکم بالای ۷۵% ، از بین رفته و بیشتر مساحت منطقه دارای تراکم بسیار پایین (کمتر از ۲۵%) است. جهت باد غالب در ایستگاه شهریار شمال غربی می­باشد. بررسی فرسایش منطقه بر اساس مدل اریفر نشان داد که این منطقه­ی شهریار در کلاس خطر بسیار زیاد قرار دارد که فرسایش زیاد با جهت وزش باد غالب در منطقه منطبق است. بررسی آماری روزهای غبارآلود نشان داد فراوانی وقوع گرد و غبار و فصول رخداد آن در ایستگاه ایلام (ایستگاه شاخص) در مقایسه با ایستگاه شهریار متفاوت بوده به گونه­ای که بیشترین فراوانی این پدیده در ایستگاه ایلام در تیر ماه (جولای) رخ داده و در فصل پاییز فاقد این پدیده می­باشد.  در منطقه شهریار بیشترین فراوانی روزهای غباری به ترتیب در خرداد ماه (ژوئن) و آذرماه ( دسامبر) است. در نتیجه عوامل محلی در وقوع پدیده روزهای غباری منطقه­ی شهریار بر عوامل فرا منطقه­ای مسلط می­باشند.

Keywords:

روزهای غبارآلود , فرسایش بادی , شاخص NDVI , تغییرات کاربری اراضی , منطقه شهریار , عوامل محلی