ریز رخساره ها، مدل رسوب گذاری و لیتواستراتیگرافی سازند قم، در ناحیه میانه- بستان آباد

در ناحیه میانه – بستان­آباد ۷ برش چینه­شناسی از سازند قم به سن میوسن (اکیتانین – بوردیگالین)، مورد مطالعه قرار گرفت. این سازند که در جنوب و جنوب­شرق منطقه (حوالی میانه در برش­های سلیمانلو، بالش کندی، گندوقی و داداشی) عمدتا دارای سنگ­شناسی کربناته بوده و در بخش شمال­غربی آن (حوالی بستان آباد در برش­های ینگه­جه، برنج­آباد و ارشتناب) متشکل از رخساره­های تخریبی است؛ که به سبب افزایش نرخ تامین رسوبات از خشکی به حوضه رسوبی، از سمت میانه به طرف بستان­آباد ضخامت این سازند افزایش می­یابد. بر اساس مطالعات چینه­شناسی، این سازند در قاعده با ناپیوستگی به رسوبات قدیمی­تر با سنین متفاوت را پوشانده، و در راس به ناپیوستگی موجود در مرز چینه­شناسی با سازند قرمز بالایی منتهی می­شود. با توجه به مطالعات رسوب­شناسی در ناحیه، مدل رسوب­گذاری این سازند یک شلف کربناته لبه­دار با زون­های مختلف از قبیل جزر و مدی، لاگون، سدی، کم عمق دریای باز، شیب و حوضه است. عمق حوضه رسوب­گذاری به طرف شمال­غرب افزایش می­یابد. رسوبات توربیدایتی، مربوط به محیط جلوی دلتا، در بخش شمال­غرب ناحیه مورد مطالعه از این سازند احتمالا به سبب رژیم تکتونیکی کششی حاکم بر حوضه رسوبی در زمان رسوب­گذاری و یا هورست و گرابن­های ناحیه و عملکرد گسل­ها، دارای ضخامت زیاد و غیر­عادی هستند. مطالعات زمین­شناسی نفت حاکی از گسترش سنگ مخزن خوب در کل ناحیه و گسترش سنگ پوشش بیشتر در شمال­غرب ناحیه مورد مطالعه بوده است.

Keywords:

سازند قم , ریز رخساره , محیط رسوبی , میانه- بستان آباد