گونه شناسی سیر تکوینی منطقه شهری چند مرکزی مازندران مرکزی

پس از گذشت دو دهه از تلاش جهانی برای تعریف و برنامه­ریزی مناطق شهری چند مرکزی، همچنان این مفهوم یکی از مبهم­ترین اصطلاحات ممکن به شمار می­رود. بخشی از این ابهام به فرایند شکل­گیری و تکوین این مناطق در نقاط مختلف دنیا باز می­گردد. به عبارتی مناطق شهری چند مرکزی مانند هر پدیده­ دیگری متناسب با ماهیت و چیستی خود، در مواجهه با فرآیندها، روندها و مسائل رفتارهایی مختص به خود را بروز می­دهد. از این رو، درک این فرایندها و سیر تکوینی این مناطق، به فهم برنامه­ریزان از مورفولوژی چند مرکزی، روابط بین آنها و تعاملات مدیریتی آنها کمک خواهد کرد. بر این اساس، مقاله حاضر سعی دارد تا مشخص کند منطقه شهری چند مرکزی مازندران مرکزی از چه سیر تکوینی پیروی می­کند و در چه مرحله­ای از توسعه چند مرکزی به سر می­برد. بدین منظور با استفاده از گونه­شناسی سیر تکوینی الگوی توسعه شهری چند مرکزی توسط چمپین (۲۰۰۱)، دو بعد مورفولوژیک و چند مرکزی منطقه شهری مازندران مرکزی مورد سنجش قرار گرفت. بدین منظور برای سنجش بعد مورفولوژیک از تغییرات  عملکردی شاخص­های جمعیتی مانند آنتروپی و نخست شهری، و برای سنجش بعد عملکردی از روش حوزه ارتباطی با استفاه از جریان سفرهای آونگی در طول سه دهه استفاده گردید. با بررسی تغییرات دو بعد چند مرکزی مورفولوژیک و عملکردی منطقه شهری مازندران مرکزی در طول یک دوره سی ساله، روشن شد که برخلاف فرضیات مطرح شده مبنی بر الگوی چند مرکزی-شبکه­ای در مازندران، محدوده مطالعه متشکل از چهار منطقه شهری عملکردی است که سهم اصلی سفرهای آونگی منطقه را در درون شهرستان خود تعریف می­کنند. بدین ترتیب با توجه به نبود مرکزی مسلط و سلسله­مراتبی روشن، تعدد و نزدیکی مراکز به یکدیگر این منطقه به عنوان یک مد ائتلافی از توسعه شهری چند مرکزی در بین مراحل دوم و سوم تشخیص داده شد.

Keywords:

چند مرکزی , گونه شناسی منطقه شهری , مازندران مرکزی