شهریار محمودی - استادیار، گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی
نسترن پاپی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی
علی اکبر بهاری فر - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور

مجموعه گرانیتوئیدی بروجرد به سن ژوراسیک میانی ( Ma۲۰ ± ۱۶۷) بخشی از زون دگرگونی سنندج-سیرجان است. این مجموعه گرانیتوئیدی در شیست های دگرگون شده قدیمی تر نفوذ کرده و عامل ایجاد هاله مجاورتی دگرگونی در حد رخساره هورنبلند-هورنفلس تا پیروکسن-هورنفلس در واحد میزبان شیستی شده است. در بخش هایی از هاله مجاورتی دما بالا پدیده میگماتیتی شدن مشاهده می شود که شاهدی بر افزایش گرادیان زمین گرمائی در منطقه است که با ایجاد هاله دگرگونی مجاورتی در طی پلوتونیسم گرانیتوئیدی نفوذی ایجاد شده است. کانی های اصلی در بخش لوکوسم میگماتیت ها، شامل کوارتز و فلدسپار به همراه مقدار اندکی میکای سفید است. در بخش هایی از میگماتیت ها پاراژنز ارتوپیروکسن+ سیلیمانیت+ گارنت+ کردیریت+ کروندم مشاهده می گردد که بیانگر فشار و دمای بالاتر از رخساره پیروکسن- هورنفلس و معادل با مرز پائینی رخساره گرانولیت است. در طی مطالعات ترمومتری براساس تبادلات کاتیونی زوج کانی، گارنت-بیوتیت، دمای تشکیل حدود ۷۲۰-۶۳۵ درجه سانتی­گراد به دست آمد. در بخش­های دما فشار بالای هاله دگرگونی، مطالعات دما-فشارسنجی انجام شده براساس فشار دما سنج GASP بیشترین تطابق را با فشار به دست آمده از منحنی های تعادلی چندگانه محاسبه شده در این سنگ ها دارد بیش از ۷۲۰ درجه و حداکثر تا ۴ کیلوبار فشار تخمین زده می شود. این دما و فشار بالاتر از دگرگونی های مجاورتی معمولی است و به نظر می رسد باعث تبلور کانی های دمای بالا و شار متوسط نظیر کرندوم شده است.

هورنفلس, دگرگونی مجاورتی, دما-فشارسنجی, میگماتیت, رخساره گرانولیت, کرندوم