لیلی ایزدی کیان - دانشگاه بوعلی سینا
امیرحسین صدر - دانشگاه بوعلی همدان
شیما ربانی - دانشگاه بوعلی همدان

توده­ گرانیتوئیدی بروجرد از نظر جایگاه زمین­شناسی بخشی از پهنه سنندج-سیرجان محسوب می­شود. در بیشتر بخش­های گستره­ مورد مطالعه شواهد دگرشکلی شکل­­پذیر به­صورت فابریک­های میلونیتی دیده می­شود که گرانیت بروجرد را به گرانیت میلونیتی تبدیل کرده­ است. فابریک­های میلونیتی شامل برگوارگی میلونیتی و خطواره­ کششی است که در بخش­هایی از توده که هوازدگی خفیف است  قابل دیدن و اندازه­گیری است. شیب برگوارگی در بیشتر نقاط کم تا متوسط حدود ۱۰-۵۵ درجه است. برگوارگی­ها در بخش شمالی توده بیشتر امتداد شمال خاور–جنوب باختر دارند و در بخش­هایی جنوبی توده بروجرد امتداد برگوارگی بیشتر راستای شمال باختر-جنوب خاور را نشان می­دهند. جهت شیب برگوارگی متغیر و در بخش­های شمالی توده بیشتر به سمت جنوب خاور شیب دارد و در بخش­های جنوبی توده به سمت شمال­خاور شیب دارد. میل خطواره کششی کم و در حدود ۰-۲۵ درجه و به شمال­باختر، شمال­خاور و جنوب­خاور میل دارد. با توجه به شیبدار بودن برگوارگی نوع حرکت در پهنه­ برشی و با استفاده از نشانگرهای سوی برش، حرکت شیب­لغز نرمال و معکوس تعیین گردید. مجموعه­ شواهد موجود در گستره برای تعیین موقعیت تکتونیکی توده­ گرانیتوئیدی  بروجرد نشان می­دهد که جایگزینی این توده هم­زمان با تکتونیک و در مرحله دوم دگرشکلی صورت گرفته است. بعد از تغییر شکل و تشکیل فابریک میلونیتی در توده بروجرد، مجددا گستره تحت­تاثیر دگرشکلی قرار گرفته و برگوارگی و خطواره میلونیتی چین خورده­اند.

گرانیت میلونیتی, بروجرد, پهنه برشی, برگواره میلونیتی, خطواره کششی