تاثیر گنبد نمکی درمدان بر رخساره ها و دیاژنز نهشته های سنومانین سانتونین (ناحیه فارس، زاگرس)

برای تحلیل حرکت نمک و تاثیرات زمانی و مکانی آن بر سیستم رسوبی دو برش در فواصل دور و نزدیک گنبدنمکی تاقدیس درمدان در شرق ناحیه فارس مطالعه شد. نهشته های سنومانین-سانتونین در این ناحیه، بخش بالایی سازند کژدمی، سازند سروک و بخش پایینی سازند گورپی است. ضخامت برش­های مورد مطالعه در برش D۱ (دور از گنبد) ۱۷۰ متر و در برش D۲ (نزدیک گنبد) ۲۵۵ متر است. براساس آنالیز رخساره­ای و خصوصیات سنگ شناختی ۸ ریز رخساره کربناته شناسایی شدند. آنالیز رخساره­ها، شیب زیاد رسوبات و کم­عمق شدن رخساره­ها به سمت گنبدنمکی نشان می­دهد که رخساره­ها در یک شلف کربناته نهشته شده­اند. فرایندهای دیاژنزی دررسوبات میکریتی شدن، سیمانی شدن، گلاکونیتی شدن، نئومورفیسم، فشردگی، آشفتگی زیستی و انحلال است که با تغییراتی مانند شکل­گیری سیمان­های دولومیتی و انیدریتی و سیلیسی شدن، آهن­دار شدن و دولومیتی شدن به سمت گنبدنمکی همراه است. این فرایندها در محیط­های دریایی، متئوریک، تدفینی و بالاآمدگی تشکیل شده­اند. با انطباق بین برش­های مورد مطالعه، شواهد متفاوتی در برش D۲ نظیر ظهور اربیتولین، جلبک قرمز، آنکوئید، ذرات تبخیری، آذرین و آواری مشاهده شد. با توجه به شواهد می توان نتیجه گرفت که گنبدنمکی در زمان رسوبگذاری و پس از آن بر روی نهشته های سنومانین-سانتونین تاثیرات زیادی داشته است.

Keywords:

تاقدیس درمدان , دیاژنز , رخساره , فارس , گنبدنمکی