بررسی اثرات بازآفرینی در پایداری اجتماعی- فرهنگی محله های تاریخی (پژوهشی در محله ایران، منطقه ۱۲ تهران)

محله ایران در منطقه دوازده شهر تهران، یکی از کانون های اجرای برنامه های بازآفرینی شهری شناخته می­شود. به همین دلیل این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی، با هدف بررسی و ارزیابی تاثیرات برنامه های بازآفرینی بر بهبود شرایط اجتماعی، فرهنگی این محله تاریخی- فرهنگی از طریق  بررسی و تحلیل کیفیت محیط و تعاملات فرهنگی و اجتماعی قبل و بعد از برنامه های بازآفرینی انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات به دو صورت میدانی و کتابخانه­ای است. حجم جامعه آماری تمامی واحدهای مسکونی و تجاری آن به تعداد ۲۶۵ واحد است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد ۱۶۰ واحد انتخاب شده و روش نمونه­گیری نیز به صورت تصادفی- سیستماتیک بوده است. در تحلیل داده­ها، از آزمون t-test با دو نمونه جفتی استفاده شده است. نتیجه پژوهش گویای آن است که اهمیت و شرایط اجتماعی محله ایران قبل از برنامه بازآفرینی دارای میانگین ۴۹/۳ و بعد از آن، با اندکی نزول به ۳/۳ رسیده است. شرایط فرهنگی نیز پس از بازآفرینی دارای میانگین ۸۱/۳ بوده که نسبت به قبل از آن، تغییری نکرده است. این گونه قابل استنباط است که وضعیت اجتماعی-فرهنگی محله ایران، نسبتا بهبود یافته، اما تاثیرات برنامه­های بازآفرینی کالبدی محله بسیار کم بوده که علل آن هم بررسی و تحلیل شده است.

Keywords:

بازآفرینی , شهر تهران , وضعیت اجتماعی فرهنگی , محله تاریخی , محله ایران