حمیده جوادی تازه کند - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن موید - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
احمد جهانگیری - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمدرضا حسین زاده - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
امیر رحمانی - گروه علوم زمین، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مجموعه نفوذی کلاسور به سن الیگوسن، در جنوب غرب شهرستان کلیبر، شمال­غرب ایران و در پهنه ساختاری البرزغربی- آذربایجان قرار دارد. قدیمی­ترین رخنمون در منطقه متعلق به دوره کرتاسه می­باشد که شامل گدازه­های جریانی آندزیتی می­باشد. توده­های پلوتونیک نیمه­ عمیق الیگوسن درون واحدهای آتشفشانی کرتاسه نفوذ کرده­اند و ترکیب سنگ­شناسی آنها از گابرو-دیوریت، دیوریت، کوارتز دیوریت، کوارتز مونزودیوریت، کوارتز مونزونیت، مونزونیت و گرانیت در تغییر است. این توده­ها توسط دایک­های متعددی با ترکیب دیوریتی، میکرودیوریتی، لامپروفیری و دایک­های آپلیتی قطع شده­اند. سری ماگمائی گرانیتوئیدهای منطقه از نوع کالک­آلکالن بوده و از نظر شاخص اشباع از آلومین اکثرا در محدوده پرآلومینوس تا متاآلومینوس واقع می­شوند. این سنگ­ها از نظر ژنتیکی از نوع گرانیتوئیدهای I-type می­باشند. نمودارهای عنکبوتی مقایسه­ای و الگوی REE این گروه از سنگ­ها نشان می­دهد که سنگ­های منطقه از یک منشا یکسان به وجود آمده­اند و با توجه به بالا بودن نسبت LREE/HREE، منشا سنگها گارنت-لرزولیت است. مطالعات ژئوشیمی عناصر نادر بیانگر این مطلب است که نفوذی­های مورد مطالعه در محیط تکتونیکی قوس آتشفشانی پس از برخورد جایگیری کرده­اند.

البرز-آذربایجان, الیگوسن, پس برخورد, تیپ I, کلاسور