علی رضا محمدرضایی - پردیس فارابی دانشگاه تهران
اکرم بیاتی - دانشگاه تهران

  چکیده:            از آنجا که سال­های اولیه زندگی و دوران کودکی و نوجوانی، نقش اساسی و مهمی را در شکل­گیری صفات مختلف داشته و ساختمان شخصیتی هر فرد را که تابع وراثت، محیط، سبک زندگی و نحوه­ی تعلیم و تربیتش می­باشد را شکل می­دهد، از این رو بررسی خاطرات یک فرد به خصوص در روان­شناسی فردی آلفرد آدلر، دارای اهمیت بسیاری است؛ چرا که به انسان آگاه این قدرت و امکان را می­دهد که با ارزیابی و بررسی زیرسازهای عاطفی آن، تا حد زیادی به زوایای پنهان بسیاری از رفتارهای شخص پی برده و چرایی آن­ها را دریابد. مقاله­ی پیش رو نیز با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی به بررسی کتاب ارزشمند «الایام» از این منظر پرداخته و دو اصل از اصول نظریه­ی آلفرد آدلر یعنی «احساس حقارت» و «سبک زندگی» را با توجه به اهمیت آن­ها در زندگی طه حسین، اساس کار خود قرار داده است. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که احساس ناخوشایند حقارت همیشه همراه طه حسین بوده و پیوسته او را رنجانده است. احساسی که سبب شد تا وی هنر نویسندگی خود را اینبار در الایامی به نمایش گذارد که بتواند به وسیله­ی آن از بار برخی غم­ها رهایی یابد؛ اما روحیه­ی مبارزه طلبی و مقاومتی که طه با آن زاده شد، هرگز این اجازه را به وی نداد که قربانی نقص خویش شده و دنباله رو جهل و نادانی مردمی باشد که او را به سبب آفتی که داشت ناتوان از هر کاری می­پنداشتند.

طه حسین , الایام , آلفرد آدلر , احساس حقارت , سبک زندگی