جایگاه منظومه افتخارنامه در میان حماسه های دینی
عنوان مقاله: جایگاه منظومه افتخارنامه در میان حماسه های دینی
شناسه ملی مقاله: JR_HLIT-12-2_005
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_HLIT-12-2_005
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی خدادادی - دانشگاه یزد
مهدی ملک ثابت - دانشگاه یزد
یدالله جلالی پندری - دانشگاه یزد
خلاصه مقاله:
مهدی خدادادی - دانشگاه یزد
مهدی ملک ثابت - دانشگاه یزد
یدالله جلالی پندری - دانشگاه یزد
افتخارنامه منظومه ای دینی است در شرح دلاوریهای حضرت علی(ع) که در سال ۱۳۰۴ه.ق سروده شده است. سراینده منظومه، میرزا مصطفی صهبای آشتیانی از علمای عصر ناصری است. افتخارنامه در سال ۱۳۱۰ه.ق در دو جلد چاپ شده است. از ویژگیهای منظومه این است که با رعایت ایجاز به طور کامل به زندگی حضرت علی(ع) پرداخته است. صهبا فقط به شرح جنگهایی پرداخته که حضرت علی(ع) در آنها حضور داشته اند چه در زمان حضرت پیامبر(ص) چه بعد از ایشان. وی با منظومههای دینی قبل از خود نیز آشنا بوده و بعضی مطالبش را از این منظومهها بویژه حمله حیدری راجی اخذ کرده است. از یافتههای پژوهش این است که منظومههای دینی در دوران قاجار رشد بسیار چشمگیری داشتهاند. این منظومه برجستگیهایی دارد. از آن جمله، سره گرایی، که لحن حماسی منظومه را قوت بخشیده است. استفاده طبیعی و بجا از آرایههای ادبی و پایبندی به ماخذ اصلی(ناسخالتواریخ) از دیگر ویژگیهای منظومه است. صهبا همچنین در پایان داستانها به روش فردوسی نگاهی پندآمیز و حکمتآموز دارد. اغراقهای منظومه درجهت بالابردن بار حماسی آن است. در ابیات این منظومه ایجاز، استعاره، تشبیه و اغراق حماسی وجود دارد که آن را به منظومههای حماسی نزدیک ساخته است.
کلمات کلیدی: افتخارنامه, حماسه دینی, حماسه سرایی, صهبای آشتیانی, شعر دوره قاجار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1267109/