تحلیل طنزپردازی در حماسه های مضحک منظوم از قرن هشتم تا پیش از مشروطه

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 71

This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HLIT-11-2_003

تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1400

Abstract:

طنز در متعالی­ترین شکل خود، نوعی نقد جامعه­شناسانه است و به موازات آن، ماهیت نقد، امکانات تازه­ای را کشف­می­کند و به مفاهیم هیئت تازه می­بخشد. حماسه­های مضحک، از خلاقانه­ترین اشکال طنز و حاصل تلفیق گفتمان­های طنز و حماسه­اند که در تاریک­ترین دوره سیاسی ایران تولد یافته­اند. مردمی که «جنگ» را در هجوم، قتل و غارت مغول و تیموری، به بدترین شکل تجربه کرده­اند، روح عصیانگرشان آنان را برآن می­دارد تا به هر شیوه ممکن، ماهیت نبرد را به چالش بکشند و چه قالبی مطمئن­تر از طنز و شخصیت­های مضحک؟ مهم­ترین حماسه­های مضحک منظوم ادبیات فارسی پیش از مشروط عبارت­اند از: موش و گربه، مزعفر و بغرا و صوف و کمخا. این آثار، از لحاظ به­کارگیری سازوکارهای حماسی بسیار غنی­تر از حماسه­های مضحک پس از مشروطه­اند، تقابل دوگونه گفتمان در آن­ها وضوح بیشتری دارد و از جهت ویژگی­های اصلی این نوع ادبی، از اصالت ویژه­ای برخوردارند و با بررسی آن­ها می­توان به اصلی­ترین شگردهای تلفیق گفتمان­های طنز و حماسه راه­برد؛ زیربنای شکل­گیری هر طنزی، عنصر «ناسازگاری» است و بهترین روش­ شناخت کیفیت آثار طنز، بررسی شگردهای ناسازگاری در آن­هاست. مهم­ترین عناصر طنزساز در این آثار، برآمده از ناسازگاری «گفتمانی» و «معنایی»­ست. انتقاد در ناسازگاری گفتمانی، در دو کارکرد: نقد قدرت حاکمه و ارزش­های اجتماعی در نوسان است و در این بخش، طنزپردازان به شرح نمادینی از اوضاع جامعه و بیان اصلی­ترین نیازهای جامعه خود می­پردازند و با ایجاد ناسازگاری معنایی با نقد ضد­قهرمان و رذایل موجود در اجتماع، عوامل عدم­پیشرفت جامعه را به مخاطب یادآور­می­شوند.

Authors

یاسمن نعمتی

دانشگاه مازندران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • انوشه، حسن(۱۳۷۶)، فرهنگ نامه ی ادبی فارسی(۲)، تهران، سازمان چاپ ...
  • بهزادی اندوهجردی، حسین(۱۳۷۸)، طنز و طنزپردازی در ایران،تهران، صدوق.. ...
  • تجبر، نیما(۱۳۹۰) ، نظریه ی طنز: بر بنیاد متون برجسته ...
  • جوادی، حسن(۱۳۸۴)، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، تهران، کاروان.. ...
  • حافظ، شمس الدین محمد(۱۳۸۶)، به کوشش خلیل خطیب رهبر، چ ...
  • حری، ابوالفضل(۱۳۸۷)، درباره طنز: رویکردی نوین به طنز و شوخ ...
  • حلاج شیرازی، مولانا ابواسحاق(۱۳۰۲)،دیوان اطعمه، قسطنطنیه، چاپخانه ابواضیا.. ...
  • خالقی مطلق، جلال(۱۳۸۶)، حماسه، پدیده شناسی تطبیقی شعر پهلوانی، تهران، ...
  • زاکانی، عبید(۱۳۳۲)، موش و گربه، تهران، انتشارات کتابفروشی ادبیه.. ...
  • شمیسا، سیروس(۱۳۸۶)،نگاهی تازه به بدیع، چ سوم، تهران، میترا.. ...
  • عباسی، جواد و جواد راشکی علی آباد(۱۳۸۹)، «عنایت به شاهنامه ...
  • فتوحی، محمود(۱۳۹۰)،سبک شناسی؛ نظریه ها، رویکردها، روش ها، تهران، سخن.. ...
  • قاسم زاده، محمد(۱۳۷۲)، «حماسه مضحک»، کلمه دانشجو، شماره ۷ و ...
  • محمدی، علی و فاطمه تسلیم جهرمی(۱۳۹۳)، «بررسی و تحلیل حماسه ...
  • محمود قاری، مولانا نظام الدین(۱۳۰۳) ، دیوان البسه، قسطنطنیه، چاپخانه ...
  • میتوز، جی. اچ(۱۳۷۵)،آندره برتون، ترجمه کاوه عباسی، تهران، انتشارات کهکشان ...
  • نمایش کامل مراجع