کسری پورکرمانی - استادیار، دانشکده اقتصاد، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران

وقتی حرف از تدارکات دریایی سبز می زنیم، منظورمان برآورده شدن توامان عملکرد زیست محیطی مطمئن زنجیره تامین در بخش تدارکات و ترابری دریایی و نیز رعایت ضوابط سنتی در حوزه اقتصاد است. در مطالعه حاضر، کانون توجه زیست محیطی بر انتشار آلودگی های ناشی از کشتی رانی و دریانوردی است. دستیابی به چنین هدفی، در گرو ایجاد چندین و چند تعادل پایدار است. معمولا در این مسیر راه حل های برد- برد مورد جستجو قرار می گیرند؛ اما برآورده شدن این گونه راهکارها، احتمالا سخت تر از آن چیزی است که در نگاه نخست به چشم می آید. در اینجا به طور خلاصه به چالش های پیش روی لجستیک دریایی سبز می پردازیم و مثال هایی را نیز در رابطه با انتشار گازهای گلخانه ای و غیرگلخانه ای بیان می کنیم. کاهش سرعت کشتی منوط بر اجرای آن در سطح استراتژیک (طراحی) است. یعنی از طریق کاهش تاسیسات تامین انرژی کشتی، تاثیراتی روی ایمنی خواهد گذاشت؛ چرا که این کاهش با حداقل قدرت مطمئن مورد نیاز کشتی در شرایط آب و هوایی نامساعد مغایرت دارد. انتشار آلودگی کشتی کندتر بسیار کمتر از انتشار آلودگی کشتی سریع تر است. اگر بخواهیم به وسیله کاهش سرعت، هزینه های سوخت (و جلوگیری از توسیع انتشار) را کاهش دهیم، می توانیم این کار را در دو مرحله ساده انجام دهیم.

لجستیک دریایی سبز, لجستیک ترابری سبز, لجستیک دریایی پایدار, حمل ونقل سبز