آرمین سپهری راد - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
آرمان صفارزاده - دانش آموخته مهندسی عمران، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمود صفارزاده - استاد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

حوادث ترافیکی، بخصوص در بزرگراه های شهری بسیار پرتکرار هستند و نه تنها موجب تاخیر شدید در سفرها می شوند، بلکه می توانند موجب حوادث ثانویه شود که خطر آن شش برابر بیشتر از حادثه اولیه است. کاهش خطر تصادفات ثانویه یک هدف کلیدی برای مدیریت تصادفات است. با وجود این، اقدامات محدودی برای دستیابی به این هدف انجام گرفته است و این کمبود عمدتا به دلیل ماهیت تصادفی تصادفات ثانویه است. از این رو، بسیاری از پژوهش های قبلی تلاش های وسیعی برای ارائه تعریف مشخص و شناسایی حوادث ثانویه انجام داده اند. پس از شناسایی محدوده وقوع این گونه تصادفات (از نظر زمانی و مکانی پس از وقوع تصادف اولیه)، شناسایی عوامل اثرگذار بر این تصادفات گامی اساسی در جهت کاهش آن ها است. در حقیقت تا عوامل اثرگذار بر یک پدیده مشخص نباشد، ارائه راهکار برای کاهش آن بی فایده است. بنابراین، تعدادی از پژوهش های پیشین به مرور عوامل اثرگذار بر وقوع تصادف های ثانویه پرداختند. این عوامل شامل هندسه راه ها، وضعیت ترافیکی، وضعیت جوی و ویژگی های وسایل نقلیه عبوری است. پس از شناخت عوامل اصلی اثرگذار بر وقوع تصادفات ثانویه، می توان راهکارهایی برای کاهش این گونه تصادفات ارائه کرد. از این رو، تعدادی از مطالعات پیشین پیشنهادهایی در جهت کاهش احتمال وقوع تصادفات ثانویه مطرح کرده اند. در این پژوهش، مرور نسبتا جامعی بر هر سه گروه مطالعات یاد شده انجام می شود.

تصادف اولیه, تصادف ثانویه, سیستم های هوشمند حمل و نقل, ایمنی ترافیک