فضای سبز (پارک های شهری) معیار بهینه ای برای ایجاد شهر سالم (مطالعه موردی: منطقه ۹ شهرداری تهران)

منطقه ۹ تهران، با جمعیت ۱۶۵۶۴۹ نفر، منطقه ای حاشیه ای است که در منتهی الیه غرب تهران قرار دارد. این منطقه، ۲.۷% از کل مساحت تهران را تشکیل می دهد. پس از مطالعه وسعت، شعاع عملکرد وحد مطلوبیت پارک های شهری مشخص شد که کمبود فوق در زمینه پارک های شهری بزرگتر و در مقیاس ناحیه ای و منطقه ای است. برای جبران کمبود ذکر شده در زمینه محیطی و بویژه نیازهای تفریحی ساکنین منطقه، می بایست با استفاده از معیارهایی نسبت به انتخاب زمین های مناسب پارک شهری ارزیابی می گردید. برای رسیدن به این هدف، به کمک نرم افزار GIS و مطالعات دیگر از معیارهای نزدیکی به مراکز ثقل جمعیتی، مراکز آموزشی، مراکز فرهنگی و نزدیکی به راه های اصلی و دوری از فرودگاه مهرآباد منظور گردید. همچنین با درنظر گرفتن تغییر کاربری اماکن نظامی و صنعتی در آینده، این منطاق نیز در نظر گرفته شد و در انتخاب مکان های مناسب برای احداث پارک شهری نیز از آن ها استفاده شده است. بنابراین پویایی و شادابی و تداوم و بقای یک شهر در گروه وجود یک سلسله اصول معین و مشخص شهرنشینی است که یکی از با اهمیت ترین این اصول «ایجاد و گسترش فضای سبز مناسب» است. اهمیت این مقوله تا اندازه ای است که می توان ویژگی اصلی یک شهر سالم و پرنشاط را گسترش و توسعه فضای سبز در آن شهر دانست. بنابراین طبق یافته های مقاله، وجود فرودگاه مهرآباد و مراکز نظامی و صنعتی زیاد در منطقه، باعث شده است تا "پیدا کردن مکان بهینه برای احداث پارک شهری»، که یکی از شاخص های اصلی شهر سالم شمرده می شود مشکل تر شود. بنابراین منطقه ۹ تهران با محدودیت احداث پارک شهری روبرو است.

Keywords:

فضای سبز , پاک های شهری , شهر سالم , کاربری های ناسازگار , معیارهای همجواری , منطقه ۹ شهرداری تهران