علی شماعی - دانشیار دانشگاه تربیت معلم تهران
محمد ویسیان - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، (دانشگاه تربیت مدرس)
مهدی صدیق - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، (دانشگاه تربیت مدرس)

مدیریت ترافیک به معنای سامان دهی عناصر به منظور حداکثر استفاده از آن ها بدون لطمه زدن به محیط زیست تعریف شده است که هدف آن استفاده از امکانات موجود و افزایش بهره وری است. افزایش جمعیت شهرنشین در کشورهای جهان سوم و مشکلات ناشی از آن مانند حمل و نقل زندگی در این شهرها را آشفته و غیرقابل تحمل کرده است. حال اگر توسعه پایدار شهری را کارآمدی اقتصادی، عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست بدانیم. یکی از شرط های مهم تحقق آن بهینه سازی و بهره گیری از سیستم حمل و نقل متنوع است، البته بیشترین تاکید باید بر رواج فرهنگ دوچرخه و سیستم پیادروباشد، در محله بعد سیستم های حمل و نقل عمومی که باید با سامان دهی و ارتقاء کیفیت آن ها سهم آن را در حمل و نقل شهری افزایش داد. از طرفی می توان با مدیریت مناسب و رعایت اصول شهرسازی در مناطق مختلف شهر سعی در مناسب سازی وسیله نقلیه با محیط کالبدی کرد. این پژوهش با استفاده از مطالعه منابع کتابخانه ای و روش توصیفی، تحلیلی انجام گرفته است. لذا برای سامان دهی مشکل حمل و نقل ابتدا با بررسی انواع سیستم های حمل و نقل شهری و اشاره به مزایا و معایب هریک از آنها به نقش مدیریت ترافیک در شهر پایدار و ارائه راهکارهایی برای حل آن پرداخته است.

توسعه پایدار، مدیریت ترافیک، شهر، سیستم