مکانیزم های افزایش بهره وری نیروهای انسانی در زمان دورکاری کارکنان در زمان شیوع ویروس کوید ۱۹

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 300

This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MDMCONF04_185

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1400

Abstract:

دورکاری، همان کار از راه دور یا کار در منزل است که امروزه به دلیل همه گیری ویروس کرونا بیشتر مرود توجه قرار گرفته است.اما آیا کارککنان دور کار بهره وری لازم را دارند؟ از میان عوامل متعددی که در رسیدن به بهره ور ی موثرند: تجربه، انگیزه و استفاده از فناوری اطلاعات نقش پر رنگ تری دارند. امروزه منابع انسانی اعم از کارکنان و مدیران، با ارزش ترین سرمایه هایهر سازمانی محسوب می شوند و اولویت سازمان ها دادن فرصت مناسب برای رشد و افزایش بهره وری کارکنان است. اکنون باتوجه به بحران پیش امده در زمینه شیوع جهانی ویروس کوید ۱۹ و طولانی بودن دوره حضور ویروس کرونا و به خطر افتادن حیات اقتصادی سازمان ها موثرترین راهکار دورکار ی است. سازمان ها با استفاده از منابع محدودی که در اختیار دارند، به رفعنیازها ی فردی و گروهی افراد می پردازند و از آنجا که منابع تولید همواره با محدودیت مواجه هستند، اغلب اصلی ترین هدف سازمان ها استفاده بهینه از عوامل تولید و رسیدن به اثربخشی، کارایی و بهره وری است. این عوامل شامل زمین، سرمایه، نیروی انسانی ، فناور ی و مدیریت است . در این بین نیروی انسانی سازمان از اهمیت بسزایی برخوردار است. عملکرد انسان در درونسازمان انعکاسی از دانش، مهارت و ارزش های او است. به همین منظور شناخت عوامل موثر بر بهبود عملکرد کارکنان یکی از پارامتر های مهم مدیریت منابع انسانی در سازمان ها است که برا ی سنجش دانش، توانایی، انگیزش، رفتار شغلی و عملکردی کارکنان پایه ریزی می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی مکانیزم های افزایش بهره وری نیروی انسانی در زمان دور کاریکارکنان انجام گرفته است

Keywords:

دور کاری , بهره وری , بهره وری نیروهای انسانی

Authors

مصطفی محرابی زاده

استاد حق التدریس، پردیس فناوری های نوین دانشگاه حکیم سبزواری،ایران

زهرا طاهری

دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع ، پردیس فناوری های نوین دانشگاه حکیم سبزواری، ایران

زهرا یخکشی

دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع ، پردیس فناوری های نوین دانشگاه حکیم سبزواری، ایران