عباسعلی رستگار - دانشیار، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، ایران
پیمان هژبری - کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری، دانشگاه سمنان، ایران

هم اکنون بزرگ ترین شرکت های دنیا، برتری اصلی خود را نه در دارایی های انباشته ناشی از کارخانجات و حتی بازار بزرگ، بلکه در دانش در جریان فرآیندهای خود کسب کرده اند. این مسئله وقتی روشن می شود که بدانیم در جهان امروز، در برخی از دانش های پایه، هر ۵ / ۵ سال دانش جدید دو برابر دانش کهنه ظهور می یابد. بر این اساس، مطالعه حاضر نقش میانجی مدیریت دانش را در ارتباط بین فرهنگ و ساختار سازمانی با اثربخشی سازمانی مورد بررسی قرار می دهد. جامعه آماری تحقیق حاضر کارکنان شرکت خدمات انفورماتیک در شهر تهران بودند که بدین منظور تعداد ۲۹۵ پرسشنامه از این جامعه جمع آوری شد. به منظور سنجش روایی پرسشنامه تحقیق از تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول و دوم و جهت تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد. فرضیات پژوهش به کمک بخش ساختاری مدل معادلات ساختاری یعنی تحلیل مسیر مورد بررسی واقع شدند. مطابق نتایج به دست آمده نقش میانجی گرانه مدیریت دانش در ارتباط بین فرهنگ با اثربخشی سازمانی و ساختارسازمان با اثربخشی سازمانی مورد تایید قرار گرفت این مقاله یافته های جدیدی را بر ادبیات مدیریت دانش می افزاید و بر اهمیت نقش تعاملی فرهنگ و ساختار سازمانی در اثرگذاری بر اثربخشی سازمانی تاکید می کند

فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، مدیریت دانش، اثربخشی سازمانی.