گرایش کارآفرینانه سبز و نوآوری سبز: اثر واسطه ای یادگیری زنجیره تامین

نوآوری سبز به عنوان ترکیبی از مفاهیم نوآوری و توسعه زیست محیطی از اهمیت بالایی برای توسعه پایدار برخوردار است. گرایش کارآفرینی یک سازوکار یادگیری سازمانی سطح بالا است که اکتشاف و ریسک پذیری را در روند نوآوری فناوری تشویق و پشتیبانی می کند. بعلاوه، بنگاه های اقتصادی کارآفرین بدون توجه به اینکه همه منابع دانش لازم را دارند، معمولا در اسرع وقت بر گسترش تمرکز می کنند. در نتیجه، گرایش به سمت کارآفرینی ممکن است منجر به کمبود منابع دانش شرکتی شود، و شرکت ها را مجبور به جستجوی منابعی از خارج از سازمان و توسعه یادگیری بین سازمانی، مانند یادگیری زنجیره تامین کند. از منظر کارآفرینی سبز، شرکت ها معمولا ساختارهای سازمانی را تشویق می کنند که همکاری بینابین را ارتقا بخشند، در نتیجه توسعه یادگیری زنجیره تامین را ترویج دهند. در این راستا این پژوهش، به بررسی تاثیر گرایش کارآفرینانه سبز بر نوآوری سبز با نقش واسطه ای یادگیری زنجیره تامین پرداخته است. داده های تحقیق از طریق پرسشنامهجمع آوری شد. جامعه آماری تحقیق، کارشناسان شرکت گلدیران است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران برای جامعه محدود ۱۳۲ نفر براورد شد. برای آزمون فرضیه ها از مدل سازی معادلات ساختاری و از نرم افزارهای PLS و spss استفاده به عمل آمد. در این مطالعه گرایش کارآفرینانه سبز نقش متغیر مستقل اصلی، نوآوری سبز نقش متغیر وابسته اصلی و یادگیری زنجیره تامین نقش متغیر میانجی را داشت. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از سوالات استاندارد برگرفته از مطالعات قبلی در قالب طیف لیکرت ۵ تایی استفاده شده است. نتایج فرضیات نشان داد که گرایش کارافرینی سبز ویادگیری زنجیره تامین بر نواوری سبز تاثیر معنادار دارند. همچنین اثر میانجی یادگیری زنجیره تامین بر روابط بین گرایش کارافرینی سبز بر نواوری سبز معنادار بود .

Keywords:

گرایش کارآفرینانه سبز , نوآوری سبز , یادگیری زنجیره تامین , معادلات ساختاری