سعید فلاحیان - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه شمال
سعید امینی مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران، دانشگاه شمال

شاخص های طراحی، ساخت و بهره برداری سازه های بتنی، توجه ویژه به توسعه پایدار و مباحث زیست محیطی می باشد.بطوریکه سعی می شود با افزایش عمر مفید این سازه ها و صرفه جویی های اقتصادی از ایجاد خسارت به طبیعت نیز جلوگیری گردد.بر همین اساس محققین در سال های اخیر، دیدگاه بتن پایدار دوامی را در کنار بتن مقاومتی مطرح می کنند. یکی از روش های معمولمورد استفاده در افزایش مقاومت بتن در برابر محیط سولفاتی، استفاده از افزودنی حباب ساز و نیز کاهش مقدار آب به سیمان میباشد. به منظور بررسی میزان تاثیر و قدرت تخریب مهاجم های سولفاتی، بتن های ساخته شده درون محیط اشباع حاوی سولفاتمنیزیم، با HP ثابت قرار داده شدند و جهت مقایسه و بررسی برای تمامی طرح ها، نمونه ی شاهد اشباع در آب آهک ساخته شد.سپس نمونه ها با آزمایش مقاومت فشاری در سنین ۲۸ ، ۹۰ روزه و ۹۰ روزه با محلول سولفات منیزیم مورد ارزیابی قرار گرفتند. طرحاختلاط این نمونه ها با نسبت آب به سیمان های مختلف و درصد اختلاط مختلف افزودنی هوازا می باشد. نتایج نشان می دهد، هرنمونه ای که ماده هوازا درآن ترکیب شده، مقاومتش به مراتب از نمونه ای که فاقد مواد هوازا می باشد، کمتر شده است. همچنیننمونه هایی که در محیط سولفات منیزیم قرار گرفته اند، میزان افت مقاومت ناشی از محیط سولفاته در مدل با مواد هوازا مقدار کمتریرا نسبت به نمونه های بدون مواد هوازا از خود نشان داده است.

بتن پایدار، محلول منیزیم، مقاومت فشاری، مواد حباب زا