از براعت استهلال فارسی تا استمداد (Invocation) انگلیسی: بررسی تطبیقی شاهنامه فردوسی و بهشت گمشده میلتون

پژوهش حاضر برآن است تا بهبررسی بلاغت در شعروادب فارسی و انگلیسی، نحوه طبقهبندی صنایع ادبی توسط بلاغتنویسان معاصر در این دو زبان، و نیز بهبررسی تطبیقی براعت استهلال و استمداد و تبلور آنها در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی و بهشت گمشده جان میلتون بپردازد. برایاینمنظور، برخی از کتب بلاغی معاصرین فارسی و انگلیسی مورد نقد و درخلالآن آرایههای ادبی نزدیکی همچون براعت استهلال، استمداد ، آینهداری ، تمهیدمقدمه ، و التفات مورد مداقه قرار گرفتهاند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که صنایع ادبی فارسی و انگلیسی همیشه منطبق برهم نیستند و این عدم انطباق به ماهیت زبان و متن ادبی و تکثر شیوه بیان نزد شاعران و نویسندگان این دو ادبیات بر میگردد. همچنین نارسایی و گنگ بودن معادلها و توصیف و مسامحهای که فرهنگنویسان در تبیین صنایع ادبی داشتهاند بر ابهام مساله افزوده است. علاوهبراین، اعمال سلیقه در تعاریف و تفاسیر صنایع ازسوی بلاغتشناسان انگلیسی و فارسی منجر به ناهماهنگیهایی در کتب بلاغی هر یک از این زبانها گشته است. شیوه بهکارگرفتهشده در این پژوهش توصیفی-کتابخانهای است؛ نیز با رویکردی تحلیلی تلاش شده است تا دو اثر حماسی مورد بررسی قرار گیرند. همچنین با بهرهگیری از مکتب آمریکایی در نقد تطبیقی و فارغ از تاثیروتاثر مستقیم آثار ادبی از یکدیگر، براعت استهلال و استمداد در شاهنامه فردوسی و بهشت گمشده میلتون مورد نقدوبررسی قرار گرفته است تا بتوان زوایای مختلف این آرایههای ادبی و نقش دیگر صنایع نزدیک و مرتبط با آن در شعروادب فارسی و انگلیسی روشن گردد.

Keywords:

بلاغت فارسی , بلاغت انگلیسی , براعت استهلال , استمداد , شاهنامه فردوسی , بهشت گمشده میلتون