آلوده انگاری، رویارویی با امر آلوده و تکوین هویت مردانه در نمایشنامه ی هملت از دیدگاه جولیا کریستوا

شماری از به یادماندنی ترین شخصیت های نمایشی در آثار ویلیام شکسپیر دچار آشفتگی روانی هستند. با بررسی و تحلیل معضلات روحی این شخصیت ها بر اساس دیدگاه های نوین علم روان شناسی می توان دریافت که بسیاری از تشویش های ذهنی آن ها از مسائل مربوط به بدن سرچشمه می گیرد. فرآیند شکل گیری فردیت اساسا در گروی اطمینان سوژه از داشتن بدنی مستقل، پاکیزه و منحصر به خویشتن است. چنین کالبدی دارای مرزبندی ها و قلمروی مشخص است و هویت جنسی معینی نیز دارد. تلاش سوژه برای ساختن چنین تصویری از بدن خود صرفا امری فردی و خصوصی نیست بلکه از معیارها و هنجارهای اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیک درباره ی این مقوله ها نیز تاثیر می پذیرد زیرا سوژه همواره می کوشد این تصویر را با آن معیارها هماهنگ کند. بدین ترتیب بدن دیگر امری صرفا جسمانی و مادی نیست بلکه به مقوله ای فرهنگی و اجتماعی تبدیل می شود. جستار حاضر می کوشد با بررسی دغدغه های ذهنی هملت – به عنوان یکی از شاخص ترین این گونه شخصیت ها در آثار شکسپیر – درهم تیندگی تنش های روانی و مسائل مربوط به بدن را در روان سوژه ی مذکر تحلیل نماید. بدین منظور با ارجاع به نظریات جولیا کریستوا درباره ی آلوده انگاری، رویارویی با امر آلوده و نقش این فرآیندها در تکوین فردیت، برخی از کشمکش های درونی هملت مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد تا شناخت بهتری از علل پنهان آسیب های روانی و آشفتگی ذهنی او به دست آید.

Keywords:

آلوده انگاری , امر آلوده , بدن , ویلیام شکسپیر , جولیا کریستوا