مقایسه اثربخشی مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بر اساس مدل ترکیبی پارسونز-سنجری

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مدارس هیات امنایی استان همدان و مقایسه آن با مدارس عادی انجام گرفت. روش پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه ی آماری کلیه ی معلمان مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بود که با روش نمونهگیری طبقه ای ۶۲ مدرسه و ۴۸۵ معلم انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه «رضایت شغلی» بریفییلد و روث (۱۹۵۱) با پایایی ۸۴/۰، پرسش نامه «سلامت سازمانی مدارس» ساعتچی و همکاران (۱۳۹۰) با پایایی ۹۴/۰، پرسش نامه «سنجش نوآوری» اتلای و اکیف (۱۹۸۲) با پایایی ۷۸/۰ و پرسش نامه «کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه» سنجری و همکاران (۱۳۸۵) با پایایی ۹۸/۰ بود. با کاربرد آزمون t و تحلیل واریانس یک راهه تفاوت بین مدارس عادی و هیات امنایی در مولفه های سلامت سازمانی (۴۶/۲=t؛ ۰۵/۰>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی معنادار شد (۲۷/۳۲=t؛ ۰۵/۰>p) اما در نوآوری سازمانی (۷/۰=t؛ ۴۸/۰=p) و رضایت شغلی تفاوتی مشاهده نشد (۴/۰=t؛ ۶۹/۰=p). در مولفه هایی که تفاوت معنادار بود، مدارس هیات امنایی وضعیت بهتری داشتند. بین دوره ها از نظر نوآوری سازمانی (۰۲/۶=F؛ ۰۵/۰>p)، سلامت سازمانی (۵۱/۱۸=F؛ ۰۵/۰>p)، رضایت شغلی (۹۶/۱۱=F؛ ۰۵/۰>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی(۰۸/۳۲=F؛ ۰۵/۰>p) بر حسب مقطع تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت.. 

Keywords:

اثربخشی , اثربخشی سازمانی , مدارس هیات امنایی , مدل ترکیبی